Bureau Steinfort: morgen zal het beter zijn

Fatema wordt eind augustus voor het laatst gezien bij het aanmeldcentrum in Ter Apel. Ze is hoogzwanger en heeft dringend medische zorg nodig. Die dag heeft ze een afspraak in het ziekenhuis. Maar Fatema en haar 24-jarige echtgenoot komen niet opdagen. Het stel is

. Niemand weet waarheen, niemand weet waarom.

De vermissing trekt niet alleen mijn aandacht maar wordt ook opgepikt door de lokale politiek. Want Fatema is allesbehalve een doorsnee meisje. Misschien wel qua uiterlijk: 1 meter 65 lang, bruin haar en reebruine ogen. Maar achter die ogen gaat het verhaal van een getraumatiseerde jeugd schuil. Opgegroeid in een land verscheurd door oorlog. Op jonge leeftijd uitgehuwelijkt door haar ouders.

En daarmee krijgt de vermissing van Fatema ineens een politiek karakter. Want hoe gaan
we in Nederland eigenlijk om met deze zogeheten kindbruidjes? Tienermeisjes die samen met hun man asiel aanvragen. Accepteren we dergelijke huwelijken omdat het een kwestie van cultuur is? Of grijpen we in? Omdat meisjes in een gedwongen huwelijk nu eenmaal vaak het slachtoffer zijn van verkrachting en mishandeling.

Feit is dat de wettelijke basis om in te grijpen ontbreekt. Huwelijken die in het land van herkomst geregistreerd zijn of 'vrijwillig' zijn afgesloten worden in Nederland erkend. En dat ligt politiek gevoelig. Ook bij de fractievoorzitter van de PvdA in de gemeente Vlagtwedde. 'Wanneer je als Nederlandse man met je vingers aan een minderjarig meisje zit, word je opgeknoopt aan de hoogste boom. Nu knijpen we met z'n allen een oogje dicht. Ik heb daar grote moeite mee.'

De Tweede Kamer kondigde onlangs een wetswijziging aan. Een huwelijk dat buiten Nederland wordt afgesloten wordt niet langer erkend als één van de twee jonger is dan 18 jaar. Maar het wetsvoorstel ligt nog altijd ter goedkeuring bij de Eerste Kamer. En zolang er daar geen 'klap' op gegeven wordt verandert er voorlopig niets.

Hoeveel kindbruidjes er via Ter Apel ons land binnen komen weet trouwens niemand. Maar dat Fatema niet de enige is, dat staat wel vast. En dan gaat het vooral om Syrische meisjes die uitgehuwelijkt worden in vluchtelingenkampen in Jordanië, Libanon of Turkije. Simpelweg omdat de ouders het geld goed kunnen gebruiken. Vaak ook omdat de veiligheid van hun dochters in de kampen gevaar loopt.

Volgens hulpverleners gaat het om kinderen die vaak ernstig getraumatiseerd zijn en psychische problemen hebben. Professionele begeleiding is dus essentieel. Hulp die voor Fatema Alkasem te laat komt. Volgens de laatste berichten zit ze samen met haar man ergens in Oost-Europa. Verdwenen in de illegaliteit. Maar hopelijk wel in het bezit van een kerngezonde baby.

In Bureau Steinfort werpt misdaadjournalist Peter Steinfort elke woensdag om 20:30 uur een nieuwe blik op de misdaad en politie in Stad en Ommeland.