Column: Twij Deuntjes veur ain Franc

Vaak stond 'ie in onze keuken zachtjes op de achtergrond te spelen, ons kleine radiootje. Zo hoorde ik (terwijl ik tegen etenstijd tot tranen toe geroerd de uien stond te snijden) onbewust verschrikkelijk veel mooie muziek voorbijkomen.
Van Vlaamse volksliedjes tot Deense gitaardeuntjes: dankzij Henk Scholte en zijn pazzipant Rolf Schreuder is menig Groninger platenkast flink verrijkt de afgelopen jaren. Ook de mijne. Bedankt mannen. Twij deuntjes veur heul veul centen wat mij betreft. Onbetaalbaar, dat programma.
De muziekkennis die Scholte heeft, deed 'ie deels op als frontman van zijn reizende folkband Törf. Ze zijn echt overal geweest en hebben alles gezien. Roep een plaatsnaam en Henk komt direct met de meest waanzinnige details. 'Straatsburg, Henk?' – en hij brengt zonder na te denken enthousiast de namen van het beste zuurkoolrestaurant ('Achter het lutje keerkje Marc'), mooiste muziekpodium en leukste lokale bandje uit de Franse stad. 'En Dublin, Henk? Of Kopenhagen?' – ik ga er vaak maar even bij zitten als Scholte zijn kleurrijke herinneringen opdist uit zijn reuzegeheugen.
Al die verhalen, al die namen en al die muziek, verzameld in een machtige Groningse kop. Daar is er maar één van. Of niet? Want eigenlijk heb ik me al jaren afgevraagd of er misschien ook een Franse, Ierse of Deense Henk Scholte ergens rondloopt. Een wandelende lokale culturele encyclopedie, die muziek maakt en er smakelijk over kan vertellen. Een levenskunstenaar pur sang.

Stuutsiekoorn in Straatsburg

Terug naar maart van dit jaar. Het was een met Riesling doordrenkte avond vol vrolijkheid in een balzaal in het centrum van Straatsburg. Na middernacht werd er op de muziek van een folkbandje nog wat doorgedanst door de gasten. Of meer geschuifeld. Vooral de meewiegende accordeonist viel op. Flink postuur, wilde witte haren, volle baard, stuutsiekoorn jasje aan. Ik dacht dat ik het niet goed zag. Wilde uitroepen 'Henk Scholte, doe hier?' Mijn mond viel helemaal open toen de accordeonist het optreden ook nog eens afkondigde in een zangerig dialect met een zwoele lage basstem. 'Hanck Schoelte' bestond dus echt! Alleen bleek 'ie Adrien Vonarb te heten.
Adrien Vonarb vertelde die avond alles van de lokale muziek uit de Rijnstreek te weten. Sprak Duits, Frans, en het liefst plat. Zat in verschillende bandjes. Bevestigde een groot liefhebber en kenner van de Franse keuken te zijn. En was regelmatig op de radio te horen. Ik kon mijn oren steeds minder geloven. Ik vroeg 'm of 'ie de band Törf ook kende. 'De Groningue? Du Hanck Schoelte? Vous vous connaissez?' vroeg de verbaasde Adrien terug. Natuurlijk kende hij Törf! En Henk! En Groningen! En 'Deux chansons pour un Franc sur Radio Nord'!
Dus Henk bij deze: de groeten van Adrien. En of je snel weer eens langs komt. Eten in het beste zuurkoolrestaurant, achter het lutje keerkje in Straatsburg. Je weet wel waar!
Adrien Vonarb Foto: Radio Dreyeckland
Meer horen en zien van Henk Scholtes tweelingbroer? Of lees dit artikel, in het Frans.
Marc Wiers is altied onderwegens tussen Genua (Italië), Straatsburg (Frankrijk) en Groningen. Wat hij onderweg tegenkomt vertelt hij hier elke maandag.
Lees de column van vorige week: ICE Groningen-Berlijn (4 uur reistijd)