Door de mand: Kees Vlietstra over de troost van Ede Staal

© RTV Noord
Als Ranomi Kromowidjojo van haar woonplaats Eindhoven naar het ouderlijk huis in Sauwerd rijdt luistert ze naar muziek van Ede Staal. Dit fijne nieuws kwam van de week tot ons via schrijver Gerard van den Berg. Hij schijnt een boek te schrijven over succesvolle Groninger sporters, waaronder Ranomi.
Op die andere hoofdrolspelers kom ik later nog wel even terug. Ranomi luistert dus naar Ede. Vind ik mooi. Denkend aan Ranomi zie ik nu niet alleen een groot olympisch kampioene maar ook een melancholische Groningse. Vanaf nu zie ik Ranomi achter het stuur van haar gesponsorde auto zitten als ze weer eens geïnterviewd wordt op tv.
Ik zie haar dan na afloop van de laatste training snel naar het noorden rijden. Even geen keerpunten, even geen Marcel Wouda, even geen limieten, even geen lactaatmetingen. Haar haren zijn nog een beetje nat. De auto ruikt fris naar een mix van crèmespoeling en zwembadchloor. Ranomi is op weg naar Sauwerd, Sinterklaas vieren. Ede Staal is haar TomTom. Ze neuriet zachtjes mee met de liedjes. Bij Zwolle gaat de A50 over in de A28.
Ik heb t hier bekeken, as ik dit zo heur
Ie zuiken t mor oet,ik goa der vandeur.
En loat ze moar steukeln, achter mien rug,
Ie zain mie veurlopeg hier nait weer terug.
Atleet Rutger Smith krijgt ook een hoofdstuk in het boek van schrijver Gerard. Rutger reageerde deze week in lieve lichte paniek op uitspraken van de schrijver dat Rutger ná zijn carrière doping gaat gebruiken. Die uitspraken zouden volgens Rutger uit zijn verband zijn gerukt. 'Ik ga echt geen doping gebruiken hoor.'
Typisch Smith. Man, wat maakt mij het nou uit wat je na je carrière in je grote lijf flikkert. Al gooi je de hele dopingvoorraad van Thomas Dekker in je mik, het zal me jeuken. De beschamende essentie van topsport is nog steeds dat je je niet ná maar tíjdens je carrière drogeert en dat bij hoog en laag blijft ontkennen. Om tien jaar later een boek te laten uitgeven waarin je je dopingverleden bekent en ook nog wat spannende ranzige details toevoegt. O ja, breng het boek dan wel uit vóór Pakjesavond. Kwestie van timing, Rutger.
Ranomi rijdt inmiddels ter hoogte van Assen-Noord. Ze denkt aan haar liefje, openwaterzwemmer Ferry Weertman. Ze glimlacht als ze aan zijn twitternaam denkt: @veryferryfast. Ede zingt haar toe:
Tussen Hoaren en Helpman zigt e zukzulf,
In t roam van dij ol Intercity,
Wat spij op zien lok en hai denkt aan heur woorden:
Ik raais in gedachten voak met die.
Die Gerard van den Berg is dus bezig met een boek. 'Goud, ja' gaat het heten. Over Groninger sporticonen. Die iconen vertellen in het boek over hun dromen en motivaties. Ook hun binding met Groningen komt aan bod. Mooi initiatief. Gerard heeft al wat namen prijsgegeven. Ranomi en Rutger dus, maar ook Jan Uitham, de inmiddels overleden Piet Fransen, Willemijn Bos, Kim Polling en Erwin Koeman.
Illuster lijstje. Maar mis ook nog wel wat namen. Wat is een boek over Groninger sporticonen zonder Marianne, Jillis, Bauke, Renate, Huure, Arie en Kees? Zonder achternamen weet u al precies wie ik bedoel. Zegt genoeg. Kom op Gerard, een beetje schrijver weet me te vinden. Engelbert is niet zo groot.
Ranomi rijdt inmiddels over de ringweg bij Kardinge. Shit, staat daar nou een flitspaal flits het te laat door haar heen, veryfastranomi. Ze denkt weer aan haar geliefde. Als ze door Adorp rijdt mindert ze vaart. Hier weet ze precies waar de flitspalen staan. Ze verheugt zich op pakjesavond. Uit volle borst zingt ze met Ede mee:
Mien opa woont in Bavvel,
Doar woont e aal tachteg joar.
Ik goa voak even aan,
Gezelleg bie mekoar,
Mor noa de achtste borrel,
As k sikkom nait meer kin,
Din zeg d´ol klokjebruier:
'Wie schenken ons nog ain in'

Schrijver Gerard hoopt zijn boek te presenteren tijdens het Groninger Sportgala. Nobel streven. Hopelijk wordt dat net zo mooi als vanmiddag. Vanmiddag was namelijk de boekpresentatie van Mangup Milko, het boek van Herman Sandman over Milko Djuroviski. Herman las in het bomvolle supportershome van de FC voor uit eigen werk. Milko was er ook. In maatpak, zonder maillot. Vlak voordat Herman de microfoon kreeg overhandigd bestelde hij een biertje aan de bar.
Hij moest om de bestelling te plaatsen zich tussen Rooie Rinus en Pé Daalemmer wringen. Die stonden met de rug naar de bar met bewondering naar bewegende beelden van Milko op de tv schermen te kijken. Herman kreeg zijn biertje. In een plastic glas. Hij moest één muntje betalen. Op zijn eigen feestje. Mooiste moment van de dag.
Op de terugreis naar huis was ik eruit: Milko Djuroviski is de Ede Staal van Macedonië.

Kees Vlietstra