'Ik denk aan mijn kinderen, zonder vader'
OBS De Westerburcht zet zich in voor met uitzetten bedreigde Wagif
De klok tikt door voor Wagif Faradzjulaev uit Eelde-Paterswolde. Hij vluchtte vijftien jaar geleden uit Azerbeidjan en stichtte hier een gezin. Maar blijven mag hij niet.
Een tijdelijk reisdocument ligt klaar. Uiterlijk te gebruiken tot 3 februari. Als er voor die datum niks verandert, moet Wagif noodgedwongen zijn vrouw Gunel en zijn kinderen Fahrad (6) en Leyla (4) achterlaten.
'Ik slaap de laatste nachten slecht', zegt Wagif, die als enige van het gezin niet de Nederlandse nationaliteit heeft. 'Vanaf 2001 ben ik al in Nederland. Ik ken heel veel mensen en heb met iedereen goed contact.'
'Ik ben niet boos, maar vind het niet eerlijk'
'We proberen positief te blijven. Ik ben niet boos, maar ik vind het niet eerlijk. Ik wil al vijftien jaar werken, maar het mag niet. Ik krijg geen werkvergunning.' Het aanbod van McDonalds om daar voor 38 uur in de week aan de slag te gaan ligt dan ook nog onberoerd te wachten.
'Ze weten dat papa terugmoet'
'Ik denk aan mijn kinderen, zonder vader', zegt Wagifs vrouw Gunel. 'Ze weten dat papa terugmoet. Ik kan het me niet voorstellen zonder hem. We zijn al zoveel jaren samen.'
'Ik denk aan mijn kinderen, zonder vader', zegt Wagifs vrouw Gunel. 'Ze weten dat papa terugmoet. Ik kan het me niet voorstellen zonder hem. We zijn al zoveel jaren samen.'
Toen Wagif twee weken lang in het ziekenhuis lag en vanwege een behandeling met straling geen contact met zijn kinderen mocht hebben, ondervond Gunel hoe het voor de kinderen is om geen vader te hebben. Al was het destijds maar voor even.
'Voor Leyla was het verschrikkeijk. Ze viel af, wilde niks eten, wilde niet slapen, riep alleen maar 'papa' en moest constant huilen. Het was dramatisch.'
Bij terugkomst de cel in
Wagif vluchtte vijftien jaar geleden uit Azerbeidjan en ontdook hiermee ook de dienstplicht in zijn land. Naar verwachting gaat hij hiervoor bij terugkomst twee jaar de cel in. Meegaan naar zijn land van herkomst is voor de Nederlanders Gunel, Fahrad en Leyla geen optie. 'Dan zijn we daar ook vreemdeling.'
Petitie om Wagif in Nederland te houden
Rogier Weersing van OBS De Westerburcht kan het leed niet aanzien. Fahrad en Leyla zitten bij hem op school in Eelde. Om Wagif in het dorp te houden, startte hij een petitie, gesteund door de omgeving van Wagif. 'Na de eerste dag was hij al meer dan 1100 keer getekend. Het loopt gelukkig erg goed. We hopen dit te stoppen.'
'Ik vind, los van die 15 jaar dat hij hier al is is, een vader niet bij een jong gezin weg kunt trekken. Ik zou het waanzin vinden als het alsnog doorgaat.'
