Column: Zweinstein

Eerst werken we ons door een stapel folders heen: 'Hier kan je worden wie je bent', 'Trots op jezelf en elkaar', 'Elke leerling is uniek', 'Bij ons staat het kind centraal'. Dat laatste lijkt me vrij logisch, of zouden er scholen zijn waar de docent centraal staat?

Aan de folders hebben we dus niet veel. We moeten sfeer proeven, op naar de Open dagen.

In alle scholen is het een beetje benauwd. Het ruikt naar puberhormonen en goedkope deo. Overal krijgen we rugzakjes, pennen en sleutelhangers. We zien filmpjes van blije leerlingen die dansen en musiceren. Ook bijna overal: in het biologielokaal door een microscoop een uienschil bekijken. En bij scheikunde een steekvlam in je hand houden. Net Zweinstein.

Ondertussen steek ik m'n licht op bij vrienden en collega's. Daar wordt het niet makkelijker van. De één heeft slechte ervaringen met school A: 'Ze hebben er heel veel tussenuren'. De ander prijst die school juist aan: 'Onze dochter is daar helemaal opgebloeid'. En wat moet je met verhalen als: 'School B? Oh, daar was dertig jaar geleden een groepsverkrachting.'

Toen ik zelf naar de middelbare school ging was het simpel en overzichtelijk. Wie op een christelijke basisschool zat ging naar een christelijke scholengemeenschap, en daar was er in ons provinciestadje maar één van. Kan me niet herinneren dat ik ooit op een Open dag ben geweest.

Los van de geuren en gadgets zijn er natuurlijk flinke verschillen. Grote school, kleine school, montessorischool, vrije school, degelijke school, hippe school. School met cultuurprofiel, met sportprofiel, zonder profiel. Vraag die me uit m'n slaap houdt: Waar komt zoon het best tot z'n recht?

Gelukkig weet hij dat zelf heel goed. Hij geeft alle scholen een cijfer, en terwijl wij nog wikken en wegen heeft hij al gekozen. Het hoogste cijfer gaat naar de school waar hij de lokalen het mooist vindt en een leuk gesprek had met een tekenleraar. Een 9.

Vooralsnog gaat er geen enkel klasgenootje naar die school. Maar dat maakt niet uit zegt hij, 'dan krijg ik allemaal nieuwe vrienden'. Dus daar hoef ik niet van wakker te liggen.

Cunera van Selm