'Posters plakken? Nooit mee stoppen!'

Debat-ontlopende peilingsleiders. Opgedirkte heiligverklaringen van het nieuwste gezicht. 'Apptivisten' die lekker warm bij de kachel campagnevoeren. Ik word er niet warm of koud van. Volwassenen met gammele trapjes, klodders lijm en verfomfaaide gezichten op dun papier. Dat vind ik nou leuk! En dus wat mij betreft geen einde aan de politieke folklore. Er zullen wel niet veel zetels met het domineren van de borden worden gewonnen of verloren.

Toch valt het wel op als je er niet tussen staat. Niet iedere partij kan in ieder dorp plakkers op de been brengen. Sommige partijen ontbreekt het domweg aan zoveel enthousiaste leden. Of überhaupt aan leden. Dat mag je niet maskeren met dure voorbedrukte borden. Iets meer creativiteit mag natuurlijk wel. Versier de borden echt. Onder. Boven. Voor. Achter. Welke partij heeft de beste plakkers? Is het creatiefst? Voor mij natuurlijk een retorische vraag. Ik ken één van de plakkers van de SP in Zuidhorn al bijna 50 jaar!

Al vanaf de jaren 70 van de vorige eeuw ben ik een posterplakker geweest. Mijn vader was bestuurslid van het GPV en samen met anderen werden alle borden in de gemeente Noordoostpolder beplakt. Je wilde graag de eerste zijn. Mooie opvallende plek. Meestal met respect voor anderen werd er geplakt.

Ook in Groningen heb ik heel wat borden beplakt. Als er een bord was waar de poster van je partij niet (meer) ophing, dan deed je daar wat aan. Het zei iets van de inzet van de leden van de partij. In de stad zijn er nu voorbeplakte borden. Allemaal heel keurig, maar het gevoel van je club is er niet meer bij. Ik denk niet dat er veel mensen zijn en waren die zich door de borden/posters lieten leiden, maar elke stem was er één!

Natuurlijk zijn verkiezingsborden nog van deze tijd. Het geeft in de dorpen toch de sfeer van verkiezingen aan. Het hoort er gewoon bij ook in het huidige digitale tijdperk. Partijen laten zien dat ze er zijn (wat ze overigens altijd zouden moeten doen) en wie hun lijsttrekker is. Verder geeft het voor de partijen de mogelijkheid tot presentatie.

Natuurlijk moet het plakken niet leiden tot oorlog onder partijen door over elkaar te plakken of posters zo groot als het bord zelf. En ja het is een stukje nostalgie maar wel een die er in mijn beleving toedoet.

Het is wel deels folklore. Het openbare grote verkiezingsbord met daarop posters van een tiental partijen. Het stamt immers uit de tijd van voor de computer, I Pad en Facebook. Maar ik hoor nog weinig geluiden om het campagnevoeren met deze borden af te schaffen. Reclamecampagnes van politieke partijen veranderen wel. We kenden ook perioden dat huiskamerramen volhingen met of rode, groene, of blauwe posters. Met lijstnummers 1, 2 of 3. Hele stadswijken waren daardoor soms rood of groen met lijstnummer gekleurd.

Dit is niet meer zo. Doch ik voorzie niet dat de huidige borden op korte termijn voorbij zullen gaan. Het is voor de gevestigde partijen een mooi middel om de onderlinge band binnen de leden te versterken. 'Plakken tegen elkaar.' Het heeft mijns inziensi weinig invloed op de uitslagen; wel wat op de opkomst. En dat is toch prima!

Campagnevoeren is steeds meer een kwestie van media aandacht generenen en online activiteiten geworden. Logisch, want via de media kun je in één keer een grote groep potentiële kiezers bereiken. Vele malen groter dan met folders uitdelen, speechen in donkere cafe- of kerkzaaltjes en posters plakken bij elkaar.

Posters plakken is dan ook voor mij niet echt een campagne activiteit die gericht is op de kiezer. Posters plakken is een leuke en uitdagende rotklus voor de partijvrijwilligers die het doen. Ik spreek uit ervaring als ik zeg dat het verbind en leidt tot een tevreden gevoel: ‘die hangt weer mooi’! Wat mij betreft is het veel meer tastbaar dan het delen van een Facebookpost(er). Campaignen 0.0, niet mee stoppen.