Column: Wel goud moar nait gek
Wij moesten een nieuwe matras. In Italië. En we wilden precies dezelfde als die we hadden. Nou, dat kan dus niet.
De Genuese matrassenkoning, type schreeuwpak, Tweetie-stropdas en witte sokken in leren loafers, stond ons al handenwrijvend op te wachten in zijn eindeloze loods vol in plastic verpakte matrassen. 'Heb jij hier de vorige ook gekocht?' vraag ik Roberto verbaasd. De huidige stamt uit de tijd dat we elkaar nog niet kenden. En zo'n zaak past totaal niet bij mijn man. Maar hij knikt afwezig met een zoekende blik in zijn ogen, alsof hij zich nog herinnert in welke hoek hij elf jaar geleden zijn aankoop heeft gevonden.
'Ragazzi!' opent de verkoper lachend het gesprek. Hij heeft aan ons natuurlijk allang gezien dat we een nieuwe nodig hebben. En dat we er de ballen verstand van hebben. Roberto legt uit welk model we zoeken. Hij heeft heel handig typenummer en fabrieksnaam van het etiket op een papiertje overgeschreven. Om me heen zijn Italiaanse stelletjes aan het proefliggen. Sommige jongens staan onhandig met een opgerold foldertje in de hand te vergelijken. De dames liggen ongemakkelijk op hun rug, met de handtas stevig omklemd op de buik, te proefliggen. Alsof je zo slaapt bedenk ik me glimlachend.
In gedachten verzonken loop ik achter Roberto en de verkoper aan, richting een donker hoekje achterin de loods. Daar staan zijn laatste 'Avanza 3200'-matrassen. Hij heeft er nog drie. Ik kijk Roberto aan die tevreden met zijn hand in de matras drukt. 'Dit lijkt 'm toch echt te zijn. Wat denk jij?' Ik heb geen idee. Hij lijkt dunner. En veel minder hard. Ik houd niet van zachte doorligmatrassen. Rugpijn, ongemak, tintelende voeten, wat die krengen wel niet veroorzaken. 'Weet je het zéker?' vraag ik hem op zijn papiertje kijkend. De verkoper kijkt ons vragend aan. 'Non va bene?' Ik vertel hem dat onze vorige matras uit 2006 stamt. 'O dio' mompelt hij geschrokken. Hij krabt aan zijn hoofd, kijkt nadenkend de loods in en wenkt ons naar een ander model. 'De Avanza-serie is al in 2011 helemaal vernieuwd' zegt hij er verklarend bij.
Ik zie Roberto's gezicht van standje tevreden afglijden naar standje onweer. Na een minuut begint hij binnensmonds te fulmineren. En dan gaat het los. 'We gaan naar Groningen! Ik fiets die matras wel naar Italië! Hier kunnen ze écht he-le-maal niks!! Eén model, ze hoeven maar één model te hebben en die hebben ze niet. Altijd hetzelfde. Schoenen, jassen, keukenmachines, als je tevreden bent en dezelfde wilt, hebben ze alles na tien jaar veranderd!' Gelukkig roept hij alles in het Nederlands. De verkoper blijft onverstoorbaar enthousiast over de, volgens hem, ideale opvolger van de vroegere Avanza 3200.
En ik moet zeggen, die ligt prima. Het lijkt echt op onze oude matras. Ook Roberto lijkt langzaam te kalmeren door de stevige ondersteuning, ferme vering en comfortabele dikte. 'Hmmmm...' Hij kijkt me wantrouwend aan. 'Misschien hebben ze de naam alleen veranderd?' opper ik om hem gerust te stellen. 'Is het dezelfde fabriek als de Avanza?' vraagt Roberto aan de verkoper, die met een 'ik weet het echt niet'-blik zijn handen in de lucht gooit. 'Va bene, we nemen deze.' Roberto springt op en huppelt opgelucht achter de verkoper aan richting kassa.
En dan zie ik het. Op het prijskaartje. '€ 1920.' Het staat er echt. Ik roep Roberto die verstoord omkijkt, en wijs op het label. 'Negentienhonderdtwintig!' roep ik verbijsterd. Onverschillig haalt hij zijn schouders op. Dan zie ik dat die prijs geldt voor de smallere 140 centimeter-versie. De 160 centimeter-versie is nog eens € 300 duurder. Deze keer spring ik woedend op en loop scheldend de zaak uit. 'Ík fiets die matras wel van Groningen naar Italië!' roep ik kwaad terwijl ik langs de kassa, mijn man en de verkoper richting uitgang loop. Meewarig neeschuddend loopt mijn man achter me aan naar buiten. 'Hij is Groninger' mompelt hij achterom naar de verkoper, die ons verbaasd nastaart. 'Che cazzo è un Groninger!?' schreeuwt de man ons na. 'Wel goud moar nait gek!' roept Roberto naar de verkoper. En gebruikt zo zomaar, helemaal onverwacht, zijn eerste woorden Gronings. In hartje Genua.
Marc Wiers
Marc is altied onderwegens tussen Genua (Italië), Straatsburg (Frankrijk) en Groningen. Wat hij onderweg tegenkomt, vertelt hij hier elke maandag. Volg Marc op Twitter.
