'Het weer was goed, de mensen waren leuk; perfect voor een wereldrecord'

'Ik ga het echt vieren hoor', zegt oud-zwemkampioen Ada Kok. Ze kan zich het moment nog heel goed herinneren. 'Niemand had gedacht dat ik een wereldrecord zou zwemmen. Ik zelf ook niet.'

De sfeer was goed, het weer was goed en de mensen waren leuk. 'Perfecte omstandigheden om een wereldrecord te zwemmen', aldus Kok.

Ada Kok heeft meer wereldrecords gezwommen in De Papiermolen in Groningen. In 1965 zwom ze een record op de 200 meter vlinderslag. Toen deed ze het in 2.25,3 seconden.

Daarnaast behaalde Kok in 1964 samen met Ria van Velsen, Kleny Bimolt en Erica Terpstra een wereldrecord op de vier keer 100 meter wisselslag, eveneens in De Papiermolen. 'Ik logeerde toen wel eens bij mijn vriendinnetje Kleny Bimolt. Ik heb nog steeds contact en zoek haar ook op. Ik heb eigenlijk met al die meiden nog goed contact.'

Bimolt heeft ook nog levendige herinneringen aan de dag dat Ada Kok het wereldrecord brak in 1967. 'Ze logeerde bij ons. We zijn 's avonds nog samen de stad in geweest en hebben een ijsje gegeten bij de Talamini. Ik werkte in die tijd bij het Nieuwsblad, daar zijn we 's avonds naartoe gegaan. Toen hebben we daar verder gefeest met de mensen die er nog aan het werk waren.'

Het zwemmen heeft Kok niet losgelaten: ze volgt het op de voet. 'Ik ben nu een paar jaar uit de zwemwereld, maar ik kijk of ga nog gewoon naar wedstrijden. Volgende week is de Worldcup in Eindhoven. Daar ga ik naartoe om te kijken, maar ook om coaches, vrienden en bestuurders weer te ontmoeten. Dat vind ik enig.'

Het grootste verschil tussen het zwemmen van toen vergeleken met nu zijn de begeleiding en de financiën. 'Je kan je nu helemaal focussen op sporten. Dat kon toen niet vanwege het geld. Mijn ouders moesten iedere keer zelf hun portemonnee trekken.'
Daarnaast moest Kok met het openbaar vervoer naar Nederlandse zwemkampioenschappen of nationale trainingen. 'Kun je je nu voorstellen dat Ranomi de trein, de bus en de tram moet pakken om naar training te gaan?'

Op haar 21ste stopte Kok met zwemmen. Ze had alles al gewonnen en er viel eigenlijk niets meer te halen voor haar. 'Mijn vader zei ook: 'Ja schat, prima hoor dat je zo lekker zwemt, maar het wordt nu wel tijd om aan je maatschappelijke carrière te gaan denken. Leg die gouden medailles maar op de toonbank bij de bakker. Je krijgt er nog geen droog brood voor.'

Kok vond en vindt het nog steeds jammer dat ze zo vroeg al moest stoppen. 'Ik denk regelmatig wel eens hoe het geweest zou zijn als er wel meer begeleiding en geld was.'
Maar aan De Papiermolen koestert ze mooie herinneringen. 'Het was een enig bad.'