De klap van Huizinge dreunt nog na: 'Het zijn scheuren in de samenleving'

Precies vijf jaar geleden beefde de aarde bij Huizinge. De klap dreunt nog steeds na. 'Het zijn alleen maar scheuren in de muren, zei iemand laatst. Nee, het zijn ook scheuren in de samenleving', zegt 'oer-Huizinger' Reint Wobbes.
'Huizen worden gerepareerd, mensen hebben er veel overlast van. Sommigen blijven daar rustig onder, maar er zijn ook mensen die bang zijn. Het is heel wisselend. Hier in het dorp is een vrouw die zegt: 'Het zijn aardige mensen die de schade komen afhandelen.' Dat moest er verdorie nog eens bijkomen, dat het geen aardige mensen waren!'
'Ik heb een groot rechtvaardigheidgevoel, het is schandelijk. Maar er zijn ook mensen die er helemaal niet bij nadenken. En mensen hebben snel de neiging om een deken over de kop te trekken en te doen alsof er niks aan de hand is.'

Frictie tussen de mensen

'De ene wordt geholpen, een ander niet. Dat zorgt voor frictie tussen mensen. De een is verontwaardigd, de ander gelaten. Denk er niet te gering over wat er hier gebeurt. En we zijn er nog lang niet. Die tweespalt tussen de mensen zal nog een poos duren. Dat is ernstig.'
En toen ineens een aanzwellend gerommel en een knal
Reint Wobbes - 'oer-Huizinger'

Wobbes en zijn vrouw waren thuis, toen de aarde beefde op donderdagavond 16 augustus 2012. 'Ik zat in de stoel, mijn vrouw zou nog een plak brood voor me maken. Want ik krijg 's avonds altijd honger. De hond was al een poosje onrustig, nu weet ik dat hij die dingen voelt. Als er onweer komt, jankt en blaft hij ook al een uur van tevoren.'
'En toen ineens een aanzwellend gerommel en een knal. Alles rinkelde hier in de kast, in de kelder viel van alles uit de schappen. En toen was het ook weer over. We zijn niet eens de straat opgegaan. Maar ik had wel in de gaten: dit is er een.'

'Na de klap kreeg je al die ellende over je heen'

'In eerste instantie deed het emotioneel niet zoveel met ons. Maar na de klap kreeg je al die ellende die over ons heen gekomen is. Dat de aardbevingen zouden komen, heb ik altijd wel gedacht.'
'Juridisch is het natuurlijk belachelijk dat degene die de schade aanricht ook bepaalt of en hoe het gerepareerd wordt. In eerste instantie hadden wij niet veel schade, dit is een oud huis. Maar inmiddels heb ik een aantal scheuren. De afwikkeling daarvan hangt nog steeds.
De gang van zaken is schandalig. Ik heb al heel wat sessies meegemaakt met juristen van de universiteit. Iedereen zegt: Dit is ondenkbaar.'

'Een groot schandaal'

Alles overziend vindt Wobbes het 'een groot schandaal'. 'Daar kan ik me heel woest over maken. En ik maak me ook zorgen over deze provincie. Er is een ontzettende hoop ellende onder de mensen. Mensen raken hun huis kwijt, maar je huis is je tweede huid. Daar worden je kinderen geboren, daar woon je. Dat moet een veilige plek zijn. En dat is het niet. De gang van zaken is echt schrijnend.'
Je moet niet zo'n doetje zijn
Reint Wobbes

Wobbes loopt woensdagavond mee in de herdenkingstocht door het dorp. 'Er zijn mensen die zeggen: Dat moet je niet doen, het is slecht voor het imago van Huizinge. Maar ons imago, daar mankeert niks aan. Wel aan dat van de NAM en van de overheid. Dus dat is een omkering van zaken. Ik luid vanavond de klok, natuurlijk. Je laat je toch niet zo onrechtvaardig behandelen? Wat is dat nou voor flauwekul? Je moet niet zo'n doetje zijn. We leven in een democratie, je kunt opkomen voor je eigen rechten.'

'Ik maak me zorgen'

Als Wobbes door 'zijn' Huizinge loopt, ziet hij de gevolgen van de aardbevingen. 'Het huis achter ons staat nu leeg, het is gekocht door de NAM. De man die er in woonde is verhuisd. Ik maak me er zorgen over. Kijk hier, een van de mooiste geveltjes van het dorp. Je moet er toch niet aan denken dat er een gat in het dorp komt? En dat kan ook niet. In een wierdedorp moet de bebouwing aaneengesloten zijn, dicht op elkaar. Die vrees heb ik ook voor de rest van de provincie. Zo'n dorp heeft ook een sociale samenhang, dat moet je niet vergeten. Daar kan je niet zomaar wat afbreken. Dat is vreselijk.'

Moderne schoorstenen

Op een aantal huizen in Huizinge is de oorspronkelijke schoorsteen vervangen door een nieuw exemplaar. Als er dan een nieuwe beving komt, krijgt een voorbijganger de stenen schoorsteen niet op het hoofd is de gedachte.
'Bij mij op het huis staat de schoorsteen er nog op, maar volgens het protocol van het CVW moet het worden vervangen door een kunststof schoorsteen. En die beplakken ze dan met steenstrips. Maar ik wil die van mij er niet af hebben. Ze komen steeds weer, met een steeds grotere delegatie die je probeert te overtuigen.'
'Maar het is mijn schoorsteen en mijn huis. Hij blijft er op staan, zo simpel is het. Bovendien: als je zo'n plastic ding op je kop zou krijgen is het ook niet gezond, lijkt me. Maar je ziet er al wel een aantal in het dorp.'
Dat is toch van de gekke?
Reint Wobbes

'We moeten het met elkaar doen. En niet zomaar achterover hangen en op de rug liggen voor de NAM en andere overheden. Want de overheid blijft ook achter. Als er een huis wordt afgebroken in een dorp moet de gemeente toch zeggen: 'Hé, wie heeft dat hier bepaald? Mogen wij daar ook wat over zeggen?'
'Dat een particulier bedrijf uitmaakt wat hier blijft staan en wat afgebroken wordt, dat is toch van de gekke? Dat moet in een veel breder verband besproken worden en geld mag geen rol spelen. Het zal mij worst zijn dat reparatie duurder is dan het hele huis. Ik heb er toch niet om gevraagd?'