'Deze zonsverduistering was relatief licht'

'Het was een hele mooie. Ik moest er elf jaar op wachten. Mijn laatste succesvolle was in 2006'.
Theo Jurriens, sterrenkundige aan de Rijksuniversiteit Groningen, is in zijn nopjes. Hij reisde naar Salem in Oregon, aan de westkust van de Verenigde Staten, om daar dé zonsverduistering te aanschouwen die heel Amerika de afgelopen dagen in de ban hield.

'Fantastisch'

'Het weer was fantastisch, onze plek was fantastisch. Ik was vantevoren wel bezorgd voor mogelijke hectiek; dat iedereen op hetzelfde plekje wilde zijn. Maar daar heb ik eigenlijk niets van gemerkt. Na afloop was er wel een dikke file op de lokale snelweg, maar daar had ik geen last van.'

Klein minpuntje

Als Jurriens dan toch een klein minpuntje moet noemen, is het dit: 'Deze zonsverduistering was relatief licht. Normaal kun je bij een zonsverduistering al heel snel Venus zien. Maar ik heb hem nu pas gezien bij de echte totaliteit'.

Bosbranden

Als waarschijnlijke oorzaak wijst de sterrenkundige de grote bosbranden aan, die momenteel in Canada woeden. 'De lucht bevat heel veel deeltjes van die branden, die het licht, dat nog over is, extra verstrooien. Daardoor viel die duisternis een beetje tegen en was de verduistering vrij licht.'

Paar minuten donker

Bij een zonsverduisterinng (eclips) schuift de maan tussen de aarde en de zon, waardoor het midden op de dag een paar minuten donker wordt. Alleen de stralenkrans van de zon is nog te zien.

Over veertien staten

Deze eclips was ruim honderd kilometer breed en liep diagonaal over veertien staten van de Verenigde Staten, van Oregon tot South Carolina. Het was de eerste keer in bijna een eeuw dat de maanschaduw van west naar oost over het continent liep.
Een totale zonsverduistering vindt eens per 18 maanden plaats, maar zelden boven grote bewoonde delen van de aarde.

Lees ook: