Tandarts Munneke vult al 50 jaar gaatjes: 'Het is net roeien: boren en trekken'
Ondanks dat hij al lang met pensioen had kunnen gaan, staat tandarts Jannes Munneke uit Groningen nog steeds een aantal dagen per week met een grote glimlach in de behandelkamer. Vandaag viert hij zijn vijftigjarig jubileum als tandarts. Reden voor zijn collega's om hem in het zonnetje te zetten.
Terwijl tandarts Munneke in de behandelkamer nietsvermoedend met een mondcontrole bezig is, vormt zich in de wachtkamer een steeds groter groeiende groep feestgangers. Als het gezelschap compleet is, kan het feest beginnen: de deur zwaait open en de jubilaris kijkt verbaasd naar wat hem overkomt: 'Ik ben gewoon perplex!'
Bekijk hier het feest in de tandartspraktijk:
Jannes is al 50 jaar tandarts: 'Het is een heel zachtaardige man'
Van roeiboot naar tandartsstoel
Het is 25 mei 1973 als J. A. Munneke zijn carrière als tandarts begint. Zijn eerste stappen in de behandelkamer zet hij in een groepspraktijk in Lewenborg. In 1985 opent hij zijn eigen praktijk aan de Gentiaanstraat en is daar altijd gebleven. De goedlachse Munneke wordt een begrip in de wijk, waardoor zijn praktijk in de loop der jaren bijna uit z'n jasje groeit.
Nog voordat hij als tandarts aan de slag gaat, heeft hij een indrukwekkende sportloopbaan. De in Musselkanaal geboren Jannes Albert Munneke blijkt een verdienstelijk roeier. Hij sluit zich aan bij roeivereniging Aegir en valt al snel op. Uiteindelijk belandt hij in het Nederlands roeiteam en mag in 1972 naar de Olympische Spelen in München. Een medaille weet de mannen acht met stuurman niet te behalen. Wel leert Munneke er zijn vrouw kennen: roeister Ingrid Dusseldorp, met wie hij later trouwt.
'Hij is recht voor zijn raap en goudeerlijk'
Jacoba Ottema is al vijfentwintig jaar assistent van Munneke. Ze had zich naar eigen zeggen geen betere baas kunnen wensen. 'Het is een bijzondere man, recht voor z'n raap en altijd goudeerlijk. Geld heeft bij hem nooit de boventoon gevoerd, het ging altijd om de patiënten en om kwaliteit.'
In de loop der jaren heeft Ottema aardig wat meegemaakt met Munneke. Dat leverde soms bijzondere situaties op.
'Een patiënt was bang dat ie tijdens de behandeling zou flauwvallen. Jannes legde uit hoe de patiënt dat kon voorkomen: vuisten ballen en hoofd tussen de knieën. In een stampvolle wachtkamer zou hij het wel even voor doen. Terwijl hij zich bukte en zijn hoofd tussen de knieën wurmde, ontsnapte er een enorme wind. Iedereen lag dubbel van het lachen.'
