10 jaar na Huizinge: ‘Alsof er een golf door het gras ging’, tijdens een barbecue in de tuin
Lekker barbecueën en genieten van de avond na een mooie zomerse dag. De 42-jarige Anita Stuts uit Loppersum zat op 16 augustus 2012 rustig met haar familie in de tuin. Maar plotseling werd de gezellige avond ruw verstoord.
Op donderdag 16 augustus 2012 beefde de grond in Groningen als nooit tevoren, door een aardbeving van 3.6 op de schaal van Richter. Nu, tien jaar later, staan we uitgebreid stil bij die beving bij Huizinge, de impact en de gevolgen.
'Een heel raar geluid'
‘Het was net alsof er een golf door het gras heen ging’, zegt Stuts, terwijl zij terugblikt op de aardbeving in Huizinge. Haar zus Yvonne Balkema-Stuts en schoonzus Seraja Metekohy zitten naast haar. Samen halen ze herinneringen op aan die bewuste avond. ‘We zaten gezellig buiten, de kinderen lagen al op bed. En in een keer hoorden we een heel raar geluid’, zegt Stuts. Metekohy vult haar aan: ‘Je zag en voelde de grond ook echt bewegen.’ De drie vrouwen deelden destijds een achtertuin.
‘Red de kinderen!’, riep de zus van Stuts, toen het gras begon te schudden. De kinderen sliepen door de beving heen en waren ongedeerd. Maar het had ook heel anders kunnen aflopen. ‘Naast het bed van een van de kinderen is later een stuk steen uit de muur gevallen’, vertelt Stuts. De nacht na de beving deden de drie vrouwen geen oog dicht.
Bekijk de video:
Een verandering in de wijk
Er is sindsdien veel gebeurd aan de Badweg in Loppersum. Her en der zijn huizen versterkt, afgebroken en opnieuw opgebouwd. Anita Stuts verhuisde naar een andere woning een paar straten verderop. Dat huis werd uiteindelijk afgebroken en er kwam een nieuwe woning voor in de plaats.
De laatste tien jaar waren niet gemakkelijk: ‘Mensen zijn vijftig jaar ouder geworden in tien jaar tijd’, zegt Stuts.
'De een kreeg wel iets, de ander niet'
De aardbevingsschade zorgde voor verdeeldheid en scheve ogen in de wijk. ‘Wij kregen een heel nieuw huis, terwijl anderen alleen versteviging kregen. De een kreeg wel iets en de ander niet.’
Ook voor de kinderen werd het er niet beter op. ‘Kinderen spraken niet meer met elkaar af, door de ellende van de ouders’, zegt Stuts. Bovendien is de wijk nu al jaren een bouwplaats waardoor er weinig speelplekken zijn voor kinderen.
Moe van de aardbevingen
De jaren na de aardbeving van Huizinge waren een uitputtingsslag, zegt Stuts. ‘Je wordt er moe van om dingen te moeten regelen, aanvragen en om te strijden voor wat je hebt.’ Aan de bevingen zelf is ze inmiddels gewend: ‘Dan komt er weer een aardbeving voorbij en dan denk je, dat was er weer een.’
Toch houdt ze iedere keer haar hart vast wanneer ze de schade inspecteert. ‘Mijn man zit in een depressie door de aardbevingen.’
Dat ziet zij ook bij anderen in de buurt: ‘Mensen zijn er klaar mee.’ Veel optimisme is er niet in de Loppersumse buurt: ‘We verwachten eigenlijk een aardbeving die nog zwaarder is dan Huizinge. En dan kun je weer zien wat dat met je huis doet.'
‘Geen gas meer uit Groningen’
Stuts ziet maar één oplossing voor de toekomst, en hoopt dat die er komt: ‘Iedereen van het gas af, allemaal veilige woningen in de buurt, en vooral dat er geen gas meer wordt gewonnen uit Groningen.’