Thuiszorg Groningen scoort in eigen doel

Dat Thuiszorg Groningen in deze barre tijden van marktwerking in de zorg flink op de trommel slaat is begrijpelijk. A-merk FC Groningen daarbij inschakelen is ook zo gek nog niet. Alleen is de timing knap beroerd.

Het drama dat zich de afgelopen jaren bij Thuiszorg Groningen heeft voltrokken tart elke beschrijving. Gedreven door grootheidswaanzin hebben incompetente bestuurders met topsalarissen de organisatie over de rand van de afgrond geduwd. Alleen met een zeer volwassen miljoeneninjectie van de overheid kon een totale ineenstorting op het laatste nippertje worden afgewend. Medewerkers én cliënten kregen de rekening gepresenteerd. Nu net de inkt van de vele ontslagbrieven weer wat opgedroogd is, komt dit sponsorcontract naar buiten. Slechte timing. Op de totale begroting is de 80.000 euro die daarmee is gemoeid een schijntje, maar het gaat niet zozeer om de hoogte van het bedrag. Het gaat vooral om het gebaar op het verkeerde moment; daarmee worden wonden opengekrabt die nog niet volledig geheeld zijn.

Het is wel heel naïef om nu te doen alsof je als directie oprecht verbaasd bent over de ontstane commotie. Dat had je van tevoren kunnen weten. Sterker nog: moeten weten. Wat nu? Dat sponsorcontract is niet meer terug te draaien (geen zorgen, Hans Nijland). Thuiszorg Groningen rest maar één ding: scoren met heel goede zorg door gemotiveerde medewerkers. En vooral aan de weg blijven timmeren, maar dan wel op gepaste wijze.