'Angst gijzelt en verlamt de Groningers'
Vakbondsman en NoordZaken-opiniemaker Bart Plaatje vindt het onbegrijpelijk dat in Groningen geen opstand uitbreekt om de ellende die de aardbevingen veroorzaken. Waarom niet, vraagt Plaatje zich af. Is het angst die de Groningers verlamt?
Door Bart Plaatje
In mijn vakbondswerk kom ik heel veel angst tegen. Toen ik schoonmakers organiseerde trof ik mensen die urenlang voor niets werkten, maar te bang waren om er iets van te zeggen. Toen ik Poolse uitzendkrachten organiseerde sprak ik met mensen die in regelrechte kampen werden gestald maar niet terug naar huis durfden omdat ze bang waren dat het thuisfront hen als mislukking zou zien.
Verlammend
Angst kan mensen gijzelen en verlammen. Diezelfde mensen braken er op den duur echter weer door. Vaak leidde een vonkje boosheid tot de doorbraak. En als ze echt over hun angst heen stapten, was dat vooral omdat de nieuwe energie regelrecht uit hun hart kwam.
Toen ik schoonmakers organiseerde trof ik mensen die urenlang voor niets werkten, maar te bang waren om er iets van te zeggen
Groeien
Dat is het punt waar vanaf ik mensen heb zien groeien. Ze werden vakbondsactivist en ze werden zich bewuster van hun rechten. Maar ze werden ook nog eens betere werknemers. Ze werden zich bewuster van hun talenten en kregen in de gaten dat ze die konden ontwikkelen.
Angst: Een emotie veroorzaakt door een waargenomen of beleefde bedreiging en die meestal leidt tot een vermijding of ontwijking daarvan. Angst wordt beschouwd als een basaal overlevingsmechanisme, als reactie op een specifieke prikkel, zoals pijn of dreiging van gevaar. (Wikipedia)
Onzeker chefje
Je hoeft niet bang te zijn om eens bij de directeur naar binnen te lopen en hem te vertellen hoe het beter kan. Je hoeft je niet te laten intimideren door een onzeker chefje. En je hoeft al helemaal niet de gaten van je manager dicht te lopen. Bijna alle mensen die ooit zij aan zij naast mij stonden en hun angst overwonnen werden betere werknemers.
Onderuit
Toen ik laatst een emotioneel betoog van Sandra Beckerman in de Tweede Kamer zag bedacht ik me ineens dat heel Groningen wellicht nog uit zijn angst moet worden geholpen. Al jaren wint men rechtszaken zoals zij terecht aangaf. Blokkades en optochten en marsen tot grimmige protesten zijn al geweest en nog steeds gaan mensen met hun hele hebben en houden onderuit.
Langste file
Ondertussen gaat de NAM maar door en in andere provincies wordt de gaswinning zelfs nog uitgebreid. Je zou verwachten dat regelrechte opstanden zouden uitbreken. Maar niets van dat alles. Laten we eerlijk zijn: niemand zou het de Groningers nog verwijten wanneer morgen het Julianaplein vol staat met honderden boze mensen, met de langste file in de geschiedenis als gevolg.
In mijn ervaring is de Groninger een mens die niet bang blijft. De geschiedenis laat dat zien
Te netjes
Waarom escaleert het niet? Zijn Groningers te netjes? Misschien. Zijn ze niet boos? Misschien. Of dacht ik na het betoog van de SP-afgezant: zijn Groningers bang? Bang voor een hele ruwe werkelijkheid.
Eng
Want wat nu als multinationals als de Shell eigenlijk al lang de baas zijn in Nederland? Hoe eng is het als rechters en democratie eigenlijk tot staan zijn gebracht door het belang van het aandeelhouderskapitaal? Is het mogelijk dat oligarchen de rechten van alle Groningers met voeten treden, zonder dat ze ter verantwoording worden geroepen?
Nait bange
Als dat zo is dan zijn we in een wereld beland waar ik zelf ook wel bang voor ben. Wat nu als onze rechten slechts een illusie blijken? Zijn we met elkaar bang voor die onthulling? Als dat zo is moeten we die angst evengoed overwinnen zoals veel Groningers dat al eerder deden. Denk aan de arbeiders in de strokarton, de landarbeiders die het tegen de hereboeren opnamen of meer recent de stakende metaalarbeiders die in 2015 de Scheepswervenweg barricadeerden. In mijn ervaring is de Groninger een mens die niet bang blijft. De geschiedenis laat dat zien.
Bart Plaatje is regiobestuurder bij de vakbond FNV Metaal
