Herbert

Herbert had het altijd bij het verkeerde eind. Een schaatser die volgens hem helemaal stuk zat en t wel kon vergeten, versnelde het volgende rondje om vrolijk met de zege aan de haal te gaan. Een Spaanse renner werd de hemel in geprezen vanwege zijn klimmerskwaliteiten na een enorme demarrage op een bergje van de derde categorie. Bleek het een Italiaanse ploeggenoot te zijn, die heel nodig moest pissen. Herbert heeft mij in het wielrennen kijken verdreven naar de Belg.

Maar met schaatsen heb ik geen keus. In Vlaanderen en Wallonië kennen ze alleen schaatsbelg Bartje Veldkamp, Duitsers zenden alleen maar Duitsers uit en Engelsen alleen maar shorttrackers.

WK’s, EK’s, Olympische Spelen, wereldbekers, ik kan gewoon niet om Herbert heen. Heb t nog even zonder geluid geprobeerd maar dat was t nou ook weer niet. Evenredig aan zijn commentaar had ik me een beeld gevormd van Herbert. Oetlul, tegenwoordig weer helemaal in, was nog een voorzichtige kwalificatie.

Een scherpzinnig lezer heeft gemerkt dat ik in de verleden tijd schrijf. Klopt. Mijn nietsontziende oordeel over Herbert is bijgesteld. Dat begon bij een uitzending van Pauw en Witteman. Herbert zat bij ze aan tafel en verhaalde over het schaatsen en dan in het bijzonder over de schaatsklassiekers en meer nog over onze Noorderrondritten en Oldambtrit. Nooit eerder een man met zoveel humor en belangrijker nog; met zoveel liefde over ons Grunnen horen praten. Herbert moest verslag doen van de Oldambtrit. Met zijn lange lijf achter op de motor, vliegend over het Termunterzijldiep, Rode Til en Schaive Klabbe. Bij één van de bruggen vergat Herbert even zijn hoofd in te trekken. Daar kon zelfs het harde hoofd van Herbert niet tegen.

Een enorme scheur in de kop dichtgenaaid door een plaatselijke dokter en uiteindelijk onder politiebegeleiding naar Hilversum om toch nog de Oldambtrit op de nationale televisie te krijgen. Toch niet zo’n verkeerde man, was mijn gedachte en hoe langer ik doordacht; niet verkeerd neigde naar toch wel n goeie kerel.

Deze week vond de NOS het Zuidlaardermeer veel te ver. Door onze omroep RTV Drenthe en Omrop Fryslan kregen alle liefhebbers, trotse Groningers en ik toch nog heroïsche beelden van het NK op natuurijs. Plaatjes om je oerhollandse inborst mee af te likken. “NOS nananananana!!!””

Een dag later komt er op de redactie een mailtje binnen. De eerste zin luidt:
“Diepe buiging en hulde voor het feit dat RTV Noord zo haar nek heeft uitgestoken…” Verder oprechte dankbetuigingen en complimenten.
Nieuwsgierig kijk ik wie het mailtje heeft ondertekend. Ik lees met grote ogen:

Herbert Dijkstra

Ik ga tijdens Olympische Spelen alle ritten van het schaatsen volgen bij de NOS. De tv zet ik iets harder.