Door de mand: Kees Vlietstra bestelt een rondje Engelberter thee

Kees Vlietstra
Kees Vlietstra © RTV Noord
Vorige week dinsdag. We rijden over de Woldjersspoorweg naar Engelbert. Op NPO Radio 1 een interview met een dijkgraaf over de komende waterschapsverkiezingen. Jongste zoon kijkt verveeld naar buiten.
'Saai dit pap. Mag er wat anders op? Eem Tucker FM.'
Ik weiger. Dwing hem te luisteren in de hoop dat hij na gaat denken over op welke partij hij gaat stemmen. Voor het eerst. Net 18 geworden. Democratische mijlpaal.
Om eerlijk te zijn heb ik zelf ook nog geen idee welke dijkgraaf mijn stem krijgt. Geen flauw benul eigenlijk waar die hele waterschapsverkiezingen over gaan. De dijkgraaf op Radio 1 praat zoals Dennis van de Ree de basisopstelling van FC Groningen tegen Heerenveen het veld in stuurt, onbegrijpelijk.
'Nou vertel mij dan maar even waar die waterdinges verkiezings over gaan, pap. Want ik snap hier helemaal niks van.'
Ik slik. Zou het ook echt niet weten. Maar dat laat ik zoonlief natuurlijk niet merken. In de aanval. 'Waterschapsverkiezingen gaan over water jongen. Over de keus wat voor soort water jij uit de kraan wilt. Warm of koud water? Hard of zacht water? Dat werk.'
Zoon kijkt glimlachend naar de voetbalvelden en de ijsbaan van Engelbert.
'Tuurlijk pap, met je waterhoofd. Snap het nu helemaal. En ik weet nu ook ineens welk water ik wil.'
Ik kijk hem vragend aan. Nou?
'Ik kies voor Engelberter theewater.' Ik glimlach. Hij drukt de radio op Tucker FM.
Mijn gedachten dwalen af. Naar Engelberter thee. Toen we, jaren geleden, nog wel eens een koude winter hadden. Met ijs. Dat de ijsbaan in Engelbert open was. Om te schaatsen.
Nou heb ik helemaal niks met dat rondjes rijden op ijzers maar des te meer met Engelberter thee. Mocht dan ook altijd graag met beide jonge zoons naar de ijsbaan in ons dorp. IJsclub Eensgezindheid. Op rubber matten en met verkleumde vingers de schaatsen van de jongens onderbinden. Vertederd kijken hoe ze met hun vriendjes gaan ijshockeyen. Zelf de Noren ook maar even onderbinden. Om na één rondje pootje over klunen tot de ontdekking te komen dat de hoes nog om de rechter schaats zit. Waar Gerard Kemkers één zwabbervoet had, had ik twee zwabberheupen. Trok wel altijd veel bekijks.
Hoe dan ook, na één ererondje had ik het wel gehad met dat hele scheuvelen. Schaatsen uit, laarzen aan. Vlak voor de kantine ligt een ijshockey baantje. De jeugd van Engelbert hockeyt zoals ze op zaterdag voetballen: tripping, hooking, holding, slashing.
'Toon! Nick! Ik ga nog even naar de kantine hoor. Als je wat wilt drinken kom je daar straks ook maar heen.'
In de kleine kantine zitten opvallend veel pappa’s en mamma’s. Het is warm in het zweethok. Achter de toog staat een vrijwilliger verkapte koek en zoopie artikelen te verkopen. Ik bestel een rondje Engelberter thee. Bodempje berenburg met kokend water. Zo’n winter kon me niet lang genoeg duren.
Mooie tijden. Terug naar de onze. Zaterdagavond. Of ik wel mee wil naar GIJS, ijshockey in Kardinge. Vraag kwam van Henk, mijn nieuwe buurman in Meerstad.
Moet bij de vraag direct aan de cult/comedy film Slapshot denken. Paul Newman is speler/coach van de Charlestown Chiefs, een zeer slecht ijshockey team die met de drie nieuwe aankopen, de Hansons brothers, zeer agressief gaan spelen. Klapperij met alles en iedereen. Broertjes klimmen zelfs over de boarding om met supporters te vechten. Bizar natuurlijk. Dat supporters hun eigen spelers afrossen. Stel dat dit bij de FC zou gebeuren denk ik in een flits. Dat is dan toch wel een hele slechte film.
Maar goed, GIJS-Tilburg.
Het was fantastisch. Prachtige sport. Halve finale, derde en beslissende wedstrijd. We hebben mooie plekken onder het ‘Marne Mosterd Ereterras’. Engelberter thee is een blikje Heineken.
Tegenstander Tilburg verdedigt beter dan dat GIJS aanvalt. Volgens buurman Henk ‘Beertje’ Keijzer verliezen we omdat de powerplay, in totaal iets van 7 minuten, naait best wordt uitgespeeld. Hij haalt een quote van de Canadese Beertje Keijzer aan. Wayne Gretzky:
'Ninety percent of hockey is mental and the other half is physical.'
Tijdens de nachtelijke fietstocht naar Meerstad vliegen de gedachten weer alle kanten op. Herinnering aan de laatste keer ijshockey voor de wedstrijd GIJS-Tilburg. Lang geleden.
'He broer, toch nog even een vraagje over gisteravond. Ik heb allemaal gele briefjes in mijn broekzak. En het zijn geen geeltjes. Wat zijn dat in godsnaam voor briefjes?'
Het is een tijdje stil aan de andere kant van de lijn. 'Weet je dat niet meer sjappie? Dat zijn illegale gokkaartjes. Je moest zo nodig weer wedden. Je hebt op alle wedstrijden in de Finse derde divisie gegokt. IJshockey.'
Ik slik twee keer. Langzaam komen de beelden weer terug. Aan de bar in De Singelier kon ik het niet weerstaan. Geile Jeanetje heette ze en ze was een bookmaker. En geil was ze. Op mijn centen. En dan ben ik toch iemand die de economie draaiende wil houden. Dus pompte ik een paar tientjes in de economie van de illegale bookie. En ja, dan weet ik opeens ook alles van de waterschapsverkiezingen, van hard en zacht water én van de Finse derde divisie ijshockey.
'O, enne', hoor ik Mike nog vaag op de achtergrond, 'Ik heb het even voor je opgezocht. De Finse competitie ligt al vier weken stil, zomerstop. Werkse nog vandaag.'