Veertien huizen Garrelsweer worden gesloopt: 'Ik ben er wel blij mee, de huizen zijn gewoon op'

Huurder Alet Martens voor haar huis in Garrelsweer
Huurder Alet Martens voor haar huis in Garrelsweer © RTV Noord
Huurders aan de Ockingeheemlaan in Garrelsweer hebben eindelijk duidelijkheid gekregen over hun huis. De veertien huizen worden gesloopt en er komen nieuwbouwwoningen voor terug.
‘Nou gait de boudel lekker plat’, zegt bewoonster Alet Martens. ‘We zitten al heel lang te zeuren bij de woningstichting en elke keer krijgen we nul op het rekest. Vorig jaar hebben we RTV Noord ingeschakeld en dat heeft wel een handje geholpen.’
Je waait uit je eigen kamer
Alet Martens - huurder
Woningcorporatie Wierden en Borgen heeft sinds 2010 vrijwel niets meer aan de woningen gedaan, omdat lange tijd onduidelijk was of ze versterkt of gesloopt moesten worden. Door het achterstallige onderhoud hebben huurders last van verrotte kozijnen, vocht en schimmel. Bij één van de bewoners was zelfs een deel van het dak ingestort.
‘Ik ben blij dat er nu wat gaat gebeuren. Die tocht: je waait uit je eigen kamer. Het is geen doen, het kost handen vol geld. Dus je hebt er ook geen aardigheid meer aan om binnen iets te doen.’

Versterkingsmaatregelen

Woordvoerder Anneke Wierenga van Wierden en Borgen zegt: ‘We hebben hiervoor gekozen omdat wij ook de klachten van de afgelopen jaren hebben gezien. Volgens het versterkingsadvies waren sloop en nieuwbouw niet nodig; versterkingsmaatregelen wel. Het geld dat die maatregelen zouden kosten, krijgt Wierden en Borgen en daardoor zijn sloop en nieuwbouw nu toch mogelijk.’
Veertien huizen Garrelsweer worden gesloopt: 'Ik ben er wel blij mee, de huizen zijn gewoon op'

Wisselwoning

Het wachten is nu op vervangende woonruimte voor de huurders. ‘We hoeven niet per se in Garrelsweer te blijven, maar wel langs de 360 (de N360, de weg Groningen-Delfzijl, red.)’, zegt Alet, ‘zodat we toch een beetje in onze eigen omgeving blijven. Maar de woningstichting heeft nog geen plek. Die tijdelijke woningen zijn eigenlijk voor de particulieren en niet voor de woningstichting.’
Wierenga geeft aan dat ze hopen dat de bewoners over twee jaar naar hun nieuwe plek kunnen, ‘maar het project heeft veel voeten in de aarde. Het kan sneller gaan, maar het kan ook wat langer duren.'

Vertrouwen

Op de vraag of Alet er vertrouwen in heeft dat het goedkomt, zegt ze: ‘Ja, je moet een beetje vertrouwen houden natuurlijk. Het kan nooit minder worden dan dit.’ Maar het wordt nog wel een moeilijke periode, weet ze: ‘Hier ligt toch twintig jaar van mijn leven en dat moet ik afsluiten.’