Door de mand: Kees Vlietstra is al bij Helperzoom

Ga rechtop in bed zitten en pak mijn mobiel om mijn wekelijkse column te tikken. Vaste prik op zondagochtend. Meestal heb ik wel inspiratie om met een beetje transpiratie tot een ‘kon minder creatie’ te komen. Deze ochtend stokt het bij inspiratie. Dat krijg je als FC Groningen geen competitiewedstrijd speelt. En om nou een schijtlollig verhaaltje te tikken over de kipkerrie van Ronald Koeman tegen de hanen van Frankrijk, nee, dat laat ik liever over aan de collega’s van de landelijke media.

Dan maar een rondje sociale media om wellicht een haakje te vinden om deze column aan op te hangen.

Op Twitter maakt Dick Heuvelman melding dat hij in de persoon van Hans Nijland een opvolger heeft als columnist in het Dagblad van het Noorden. Als de voormalig FC directeur net zo kan tikken als lullen dan is Hansie echt wel een aanwinst voor het noordelijke journaillle. In een reactie op het bericht van Heuvelman laat weer een andere collega, Wim Masker in deze, weten dat Nijland wellicht een fantastische ghostwriter heeft , waarop Heuvelman reageert met: 'Dat valt me dan weer tegen.'

Masker sluit af: 'Het gaat om de ideeën. Of dacht je dat Cruyff en Van Hanegem zelf hun columns schreven cq schrijven? Nee dus. Maar wie weet zit ik er helemaal naast en tikt Hans zelf zijn teksten.'

Nijland op één lijn met Cruijf en Van Hanegem. Ik denk dat Nijland krols zit te spinnen in Kropswolde.

Het is inmiddels 9 uur en er staat nog geen letter op papier. O, had ík maar een ghostwriter. Hoe dan ook toch maar even in de auto gestapt naar de velden van Helpman voor de wedstrijd Helpman 5-VVK 3. Misschien komt daar de inspiratie. Op de Helperzoom zie ik in de verte een bekende verschijning krom gebogen over zijn stuur. Broerlief is ook op weg naar de Helperborg. Ga naast hem rijden en schreeuw hem toe. Hij reageert niet. Ik draai het raampje naar beneden en herhaal mijn schreeuw: ‘Moi, doe je mee?’

Er verschijnt een lach op zijn gezicht. ‘Alleen in noodgevallen, volgens mij hebben we wel zes wissels.’

Tevreden rij ik door. Zes wissels betekent zes mannen in de dugout. Met zes verhalen en zes keer inspiratie.

Op het einde van de Helperzoom schieten mijn gedachten via het Geheugenbalkon toch nog even weer terug naar de tijd dat ik als getrouwd man avondjes aan het doorhalen was in mijn stamkroeg de Singelier. Als ik dan mobiel gebeld werd door moeders de vrouw met de vraag waar ik bleef was het eerste wat ik zei: ‘Helperzoom. Bijna thuis.’

Die zin werd een ongemakkelijke oneliner in ons gezin. Dieptepunt was het moment dat ze met onze oudste zoon op Bermuda was en dat ik bij een telefoontje vanaf datzelfde eiland opnam met dezelfde zin: ‘Helperzoom. Bijna thuis.’

Enfin, Helpman 5-VVK 3. Als ik langs het hoofdveld van Be Quick loop flitst ineens Annet Veldmate door mijn gedachten. Annet, de gastvrouw van de Good Old. Vrouw van Henk. Meesterscout van Ajax. Van de week kwam het bericht dat hij wellicht terug komt naar de FC. Zou fantastisch zijn. De laatste keer dat ik Henk Veldmate gesproken heb was op de verjaardag van mijn tante Ina. Toen had hij net getekend voor de Amsterdammers. Heb toen wel heel duidelijk gemaakt hoe ik daar over dacht.

'Beste Henk, van harte met je nieuwe club. Weet wel dat als we elkaar weer zien op de volgende verjaardag van tante Ina ik niet meer met je praat. Of je moet tegen die tijd hebben voldaan aan de opdracht om Ajax als hoofdscout van binnenuit kapot te maken.'

In de kantine drink ik samen met broer koffie. De keeper van VVK loopt met samengeknepen billen en met een toiletrol onder zijn oksel door de kantine. ‘Waar is de wc?’

Jan de kantineman stuurt hem naar het invalidentoilet. Wij schuifelen richting dugouts. Jan de voorzitter is scheidsrechter. Hij neemt dat zeer serieus. Beide ploegen staan ondanks stramme spieren te trappelen om te beginnen. Het is druk in de dugout. Eppie, Mikie, Rezon, Hans, John, Heiko en de man met de mooiste bijnaam van Stad en Ommeland: Willem ‘Breek de Hals’.

Na tien minuten komt de keeper van VVK het veld op hobbelen. Met handschoenen en zonder wc papier. VVK is beter, toch scoort Helpman de 1-0. Harry Zwiers vanuit de middencirkel. Prachtgoal, maar dat laten we de doelpuntenmaker natuurlijk niet weten.

‘Wel samenspelen Harry.’

Bij een onoverzichtelijke situatie geeft voorzitter Jan een penalty aan VVK. Hands. Zijn vrienden van Helpman zijn het daar niet geheel mee eens.

‘Aangeschoten man. Aangeschoten.’

In de dugout kijken we elkaar aan. ‘Aangeschoten? Nu al?’

Na afloop, VVK wint met 5-3, verzamelen de spelers van Helpman zich in de kantine voor de evaluatie. Pitchers bier en bruine fruitschalen. Ik ga naar huis. Via de Helperzoom. Column schrijven. Voorzitter Jan schiet me aan.

‘Wel even een leuke column deze keer hè Vliet.’

Ik voel me op me pik getrapt maar zeg niks. Voorzitter Jan gaat nog even door:

‘Stuur je column straks maar door. Zal ik er nog even naar kijken voor publicatie.’

Glimlachend denk ik terug aan die prachtige zondagmiddag in het stadspark. SC Stadspark 4-Helpman 5. Ook toen na afloop bier en bitterballen. Veel bier. En een onrustig gevoel omdat de column toen wel in de steigers maar nog niet op papier stond. En dat voorzitter Jan toen als ghostwriter een van mijn beste columns ooit heeft geschreven.

Vijf uur. Nog twee uur voor deadline. Ik stuur deze column nu naar Jan de voorzitter. Benieuwd naar de reactie van mijn ghostwriter.

Die komt om vijf voor zeven.

‘Goedgekeurd. Wij nu op Helperzoom. Bijna thuis.’