'Trans Day of Visibility is voor mij ook een dikke vinger naar al die mensen die ons niet serieus nemen...'

Vlnr: Waldo Maat, Aiden Middendorp en Teuntje Zijp
Vlnr: Waldo Maat, Aiden Middendorp en Teuntje Zijp © RTV Noord
Op de Internationale Transgender Zichtbaarheidsdag (Trans Day of Visibility) ballen transgenders vrijdag wereldwijd de vuist tegen de vooroordelen en onbekendheid van en rondom het transgender zijn. Ook in Groningen wordt actiegevoerd en de regenboogvlag wordt gehesen op de Martinitoren. In dit artikel vier persoonlijke verhalen van transgenderpersonen uit onze provincie.

Teuntje Zijp, 28 jaar, uit Groningen

Teuntje Zijp komt uit Groningen en is 28 jaar. Teun is docent aan de faculteit Natuurkunde van de RUG en noemt zichzelf non-binair.
Teuntje Zijp
Teuntje Zijp © Remco in 't Hof/RTV Noord
'Ik wil niet in het hokje man of in het hokje vrouw geplaatst worden. Ik ben niet het één of het ander. Maar soms voel ik mij wel heel mannelijk en soms ook heel vrouwelijk. Ik voel mij non-binair. Datgene wat ik daar beneden tussen mijn benen heb hangen is niet bepalend voor wat ik ben. Vroeger op de basisschool wilde ik graag rokjes aan en vond ik het gemeen dat ik dat niet mocht en ik per se een broek aan moest.'
Wij zijn allemaal maar gewoon mensen
Teuntje Zijp uit Groningen
Trans Day of Visibility: het is een feestdag vandaag
'Tegenwoordig draag ik nog steeds graag rokken en dat doe ik dus ook. Het voelt als een bevrijding. Aan mijn lichaam wil ik eigenlijk niet veel veranderen. Nou misschien nog dat ik minder gezichtsbeharing zou willen hebben. Want als ik een baardje zou laten staan ben ik meteen zo mannelijk, en dat is niet wat ik voel: ik ben geen meneer. Ik vind het ook prettig om Teuntje te worden genoemd. Mijn vriendin noemt mij meestal ook Teuntje dat is mijn koosnaampje.'
'Ik vind mijzelf ook activistisch. Ik wil er ook wel een statement mee maken en breken met die traditionele man- en vrouwrollen. Op de Trans Day of Visibility hoop ik dat mensen zien dat er eigenlijk weinig verschillen zijn tussen man en vrouw en dat wij allemaal maar gewoon mensen zijn.'

Aiden Middendorp, 20 jaar, uit Kropswolde

Aiden Middendorp woont in Kropswolde en is 20 jaar. Hij studeert voor verpleegkundige. Aiden werd geboren als vrouw, maar identificeert zich als (trans)man.
Aiden Middendorp
Aiden Middendorp © Remco in 't Hof/RTV Noord
'Toen ik jong was werd ik al veel gepest omdat ik anders was. Ik heb autisme en ik wist al vroeg dat ik mij anders voelde dan de rest. Het was en is een lange, moeilijke strijd om te worden wie je bent. Thuis en op school. Vooral met m'n docenten, die begrepen mij niet. Ik ben nu een jaar of vijf uit de kast en zit middenin mijn transitie.'
Als je in een verkeerd lichaam bent geboren is dat eigenlijk pure pech
Aiden Middendorp uit Kropswolde
'Ik heb lang op de wachtlijst gestaan om in transitie te kunnen, ze hebben lang gedacht dat ik mentaal onstabiel ben. Als je in een verkeerd lichaam bent geboren is dat eigenlijk pure pech. Ik kan daar zelf toch helemaal niks aan doen? Dankzij de transcommunity in Groningen durf ik op te komen voor mijzelf en weet ik wat ik wil.'
'Ik wil meehelpen de onwetendheid en miscommunicatie rond transgenders de wereld uit te helpen. Ik hoop dat de mensen door de transgenderdag respectvoller worden en makkelijker in gesprek durven te gaan.'

Waldo Maat, 22 jaar, uit Groningen

Waldo Maat komt uit Groningen en is 22 jaar. Hij heeft momenteel een tussenjaar.
Waldo Maat
Waldo Maat © Remco in 't Hof/RTV Noord
'Ik werd vroeger vaak al als jongen en meisje gezien. Dat vond ik helemaal niet vreemd. Maar toen ik de pubertijd in ging werd het allemaal wel wat anders. Het werd angstaanjagend! Ik voelde mij een jongen, maar werd dus een meisje! Ik heb toen een binder gekocht waarmee je je borsten kon verbergen. Hierdoor werd de sociale angst waar je dan last van hebt wel minder.'
Op zo'n dag voel je ook dat je niet de enige bent die ergens mee struggled
Waldo Maat uit Groningen
'Ik heb mijn ouders toen verteld dat ik er iets aan wilde doen, dat ik niet gelukkig was. De ene ouder begreep het en de ander niet. 'Het was een zwaar en eenzaam gevecht. Inmiddels ben ik klaar met mijn transitie en heb ik onder andere een borstverwijderende operatie ondergaan. Ik voel mij nu comfortabel met mijn lichaam. En de relatie met mijn ouders is ook weer hersteld.'
'Ik hoop dat door Trans Day of Visibility mensen anders naar mij gaan kijken. Objectief en zonder vooroordelen. En op zo'n dag voel je ook dat je niet de enige bent die ergens mee struggled.'

Iris, 32 jaar, uit Sappemeer

Iris woont in Sappemeer en is 32 jaar. Ze is software-engineer. Iris wil niet met een foto in dit artikel omdat ze bang is voor eventuele negatieve gevolgen als ze herkend wordt.
Iris wil niet op de foto
Iris wil niet op de foto © ANP
'Ik wil graag meewerken aan dit artikel, maar ik vind het heel lastig om een foto van mij bij het artikel te laten plaatsen. Aan de ene kant wil ik graag iedereen vertellen wie ik ben en hoe ik me nu voel, maar aan de andere kant ben ik doodsbang voor de negatieve gevolgen zoals afwijzing van de mensen om mij heen. Ik vind dat lastig.'
Ik wou op een gegeven moment ook niet meer leven. Het is heel zwaar geweest
Iris uit Sappemeer
'Geboren worden in een verkeerd lichaam, vind ik zo stom klinken, maar het is natuurlijk wel zo. Ik was een jaar of 7, toen voelde ik het al. Ik heb het mijn hele leven geweten dat ik anders was en het was echt een enorme struggle. Ik heb mijn anders zijn heel lang weggedrukt. Ik wou op een gegeven moment ook niet meer leven. Het is heel zwaar geweest.'
'Op een gegeven moment kon het niet meer anders en heb ik alles thuis verteld en ben ik uit de kast gekomen. Ik ben met zelfmedicatie begonnen en ging in transitie. Nu voel ik mijn geestelijk en lichamelijk goed.'
'Ik voel een grote woede naar al die vooroordelen op sociale media over trans zijn. Vooral vanuit extreemrechtse en conservatieve hoek uit Amerika komt heel veel weerstand en propaganda onze kant op. Mensen moeten normaal doen. Trans Day of Visibility is voor mij ook een dikke vinger naar al die mensen die ons niet serieus nemen. En niet weten wat voor strijd wij geleverd hebben om te worden wie we zijn.'
'Ik wil de generatie na mij helpen. Als je je anders voelt, dan kun je daar dus iets aan doen. Je moet jezelf kunnen zijn. Ik ben vrijwilliger bij Transvisie.nl, daar kan iedereen terecht met vragen en gesprekken over dit onderwerp.'