Wadloopgids maakt boek vol anekdotes: 'Gelukkig gaat het nooit echt fout'

Een wadlooptocht van Theo Spijker
Een wadlooptocht van Theo Spijker © Eigen foto
Honderden keren maakte Theo Spijker uit Garmerwolde tochten over het wad als gids. Hij schreef er het boek 'Aardbeien op het wad' over; vol anekdotes en avonturen met deelnemers aan zijn tochten.
Theo Spijker gaat alleen met kleine groepen het wad op. 'Want als je in het midden loopt bij die grote groepen, dan loop je door de Kalverstraat. In kleine groepen is de beleving groter en kan ik ook meer vertellen, een keer een oester openmaken.'

Erg vroeg

Kleine groepen of niet, de deelnemers leveren hem voldoende stof voor een boek op, soms zelfs al voordat ze het wad opgaan. Zoals die 'gezonde en sportieve groep mannen en vrouwen' die hem mailen dat ze graag naar Ameland willen wadlopen, maar dat zes uur 's ochtends vertrekken niet haalbaar is. 'We komen allemaal uit de Randstad. Daarom van onze kant de vraag: Is het ook mogelijk 09.00 uur van start gaan?'
Spijker mailt 'nee' terug, maar moet in een vervolgmail toch nog eens uitleggen dat het vroege tijdstip samenhangt met de getijden en dus de toegankelijkheid van het wad.
Theo Spijker op het wad
Theo Spijker op het wad © Eva Hulscher/RTV Noord
Spijker houdt al die jaren in een schriftje aantekeningen bij over wat hij meemaakt. Zoals die keer dat een jonge twintiger mee loopt. Het valt Spijker op dat de jongen scheef loopt. Stiekem denkt hij dat de jongen wel te veel zal gamen en fastfood eet, maar als ze bijna bij Ameland zijn komt hij erachter hoe het echt zit. De jongen blijkt een ernstig auto-ongeluk te hebben gehad. Deze tocht hield hij altijd voor ogen tijdens zijn revalidatie.
Theo Spijker vertelde op TV Noord over belevenissen in zijn boek:
Boek over belevenissen op het wad: 'Was even twee deelnemers kwijt'

Hoogwater

De wadloopgids zoekt altijd de stilte op met zijn groep: even niks zeggen en genieten. Dat gaat een keer bijna mis als de groep te lang blijft hangen en het hoog water inzet.
'Engelmansplaat, ging de tocht naartoe', begint hij te vertellen. 'Daar heb je een vogelkijkhuisje, die hebben ze in 2016 verplaatst. Die hebben ze iets verder gezet, maar dat betekent ook dat je er weer wat langer over doet. De groep deelnemers kwam wat later, het hield allemaal wat op. Uiteindelijk kwamen we bij dat huisje, en de groep liep goed, maar het werd toch al wat later.'
Spijker tijdens een wadlooptocht
Spijker tijdens een wadlooptocht © Eigen foto
Het tempo in de groep ging naar beneden en Spijker begon zich zorgen te maken over de laatste geul waar ze doorheen moesten. 'Ik heb er een beetje tempo opgezet. De groep ging door de geul heen, het water kwam al tot de navel. Toen keek ik achterom en zag ik dat er nog twee deelnemers liepen. Heel langzaam kwamen ze naar ons toe, de vrouw pakte nog haar camera om de zonsondergang te fotograferen.'
Samen met haar partner moest ze de geul nog doorkomen, terwijl het water alweer gestegen was. 'De vrouw was niet zo groot, haar partner was gelukkig wel behoorlijk stevig, dus we hebben haar tussen ons in genomen, naar de overkant toe. En toen zei ze: 'Nou Theo, we hadden hier niet veel later moeten wezen.' Alsof het mijn schuld was.'
Het wad door de lens van Theo Spijker
Het wad door de lens van Theo Spijker © Eigen foto

Mooiste kantoor

Zelf geniet hij nog altijd op het wad. 'Je hebt het mooiste kantoor van Nederland', zei een deelnemer hem eens. Dat beaamt Spijker helemaal. 'De natuur is voor mij heel belangrijk. Ik ben niet gelovig, maar als je op het wad staat en je bent stil, dan kijk je om je heen en dan denk je: er is wel iets. Dan voel je een bepaalde spanning: hier is de oorsprong van alles.'
En waar komt de titel 'Aardbeien op het wad' vandaan? 'Als je op het wad loopt, is alles grijs, grijs, grijs', vertelt de schrijver. 'En als je iets kleurrijks pakt, zoals een doos aardbeien, die op het wad zet en vraagt wat opvalt, zeggen mensen: de kleur.'