Discriminatie wordt in Groningen steeds vaker gemeld

Het is niet per se gezegd dat er meer discriminatie plaatsvindt, denkt Niek Peters. Hij is directeur van het Discriminatie Meldpunt Groningen. 'Discriminatie is van alle tijden. Ik denk niet dat er meer of minder gediscrimineerd wordt. Maar de laatste jaren gaat het taboe er steeds meer vanaf.'

De afgelopen jaren is in de media discriminatie een steeds zichtbaarder onderwerp geworden, ziet Peters. 'Neem Black Lives Matter, MeToo en een tijd geleden heeft de Verenigde Naties een verdrag over mensen met handicaps aangenomen. Er is dus best veel aandacht voor gekomen.'

Die extra aandacht heeft invloed op mensen die discriminatie ervaren. 'Er komen mensen bij ons die zeggen dat ze discriminatie vroeger pikten, maar nu niet meer. Door de aandacht is men sneller geneigd en bereid om discriminatie te melden.'

Dat is een goed teken, vindt Peters, maar dat wil volgens hem niet zeggen dat discriminatie alomtegenwoordig is in de samenleving.

Als je Groningers vraagt naar hoe vaak ze denken dat discriminatie voorkomt, dan denkt zes op de tien dat het in Nederland (heel) veel voorkomt. Maar hoe dichter bij huis, hoe lager dat percentage is. Zestien procent denkt dat discriminatie in de wijk waar ze wonen (heel) veel voorkomt.

Dat heeft volgens Peters onder meer te maken met hoe media met maatschappelijke tegenstellingen omgaat. 'Op social media en in het journaal zien we heel veel tegenstellingen. Als het gaat om bijvoorbeeld het klimaat, of zwarte piet, dan zetten media extreme tegenstellingen tegenover elkaar.'

Dat verklaart volgens hem dat mensen denken dat in Nederland discriminatie veel voorkomt, terwijl ze dat dichter bij huis een stuk minder denken. 'Het is iets psychologisch en net als met naar hoe mensen naar de economie kijken. Men is vaak ontevreden over de landelijke economische ontwikkelingen, terwijl als mensen na gaan denken wat ze er in hun persoonlijke leven van merken, dan valt het vaak mee.'

Een ander belangrijk punt gaat over of mensen wel of niet zélf ervaring hebben met discriminatie. Inwoners die zelf geen discriminatie hebben meegemaakt, zijn vaak positiever over de diversiteit in de buurt dan zij die dit wél hebben meegemaakt. Ook vinden zij vaker dat buurtbewoners gelijkwaardig zijn aan elkaar.

'Discriminatie gebeurt vaak door mensen die anders zijn dan jij', legt Peters toe. 'Als jij negatieve ervaringen hebt met hen doordat je gediscrimineerd wordt, dan ga je zelf ook negatiever denken over die groep.' Hij noemt een paar voorbeelden. 'Mensen die etnisch geprofileerd worden, gaan zelf negatiever denken over de politie als geheel. En mensen met een homoseksuele geaardheid die uit een christelijke omgeving komen en daar gediscrimineerd zijn, gaan ook negatiever denken over die christelijke omgeving.'

Heb je die negatieve ervaringen niet, dan denken mensen dus vaak positiever over een andere groep, concludeert Peters. 'Het is een privilege om te kunnen zeggen dat je tevreden bent over diversiteit.'