Boer Kees Huizinga opeens midden in de oorlog: ‘Het maakt me alleen maar bozer en vastberadener’

Het dodental staat volgens de media daar nu op tien. Zeker zeventien mensen raakten gewond. ’Gewoon een gerichte actie’, zegt Kees. ‘Bedoeld om burgers te doden. Mensen die gisteravond naar bed gingen en die nooit meer wakker zullen worden.’

Oekraïne beleefde afgelopen nacht opnieuw een massale aanval met raketten.

Het was vannacht voor het eerst dat een bom zo dicht in de buurt viel van de boerderij van Huizinga. De uit Hellum afkomstige Huizinga woont al bijna twintig jaar met zijn gezin in het hart van Oekraïne, waar hij een groot agrarisch bedrijf heeft. In het begin van de oorlog werd een munitiedepot opgeblazen, enkele tientallen kilometers verderop, maar dat was het tot nu toe.

’Er is hier eigenlijk nooit wat gebeurd al die tijd’, zegt Huizinga. ’Het was hier een eiland van rust, maar nu komt het wel dichtbij.’ Niet dat hij zich nou onmiddellijk erg onveilig voelt, maar het drukt hem wel met de neus op de feiten: het is oorlog en daar zit ook hij middenin. ‘En dat maakt me alleen maar bozer en vastberadener.’

In de vroege ochtend hoorde Huizinga de explosies. ‘Alsof je in de verte het onweer hoort rommelen.’ Nadat hij had vernomen wat er was gebeurd, reed hij in zijn VW Golf erheen om een filmpje te maken en dat naar de media te sturen.

Ver buiten de provinciestad waren de zwarte rookwolken al te zien. Wanneer Huizinga er arriveert, staat het flatgebouw nog in lichterlaaie en is het reddingswerk net op gang gekomen. Voor het gebouw staan bluswagens.

Op de beelden zijn de verwoesting en chaos te zien. Het negen verdiepingen tellende flatgebouw is aan de zijkant geraakt en minstens vier verdiepingen zijn weggevaagd. Puin ligt overal. Huizinga geeft zelf commentaar. Bedrukt kijkt hij in de camera: ‘Midden in een woonwijk, vijfhonderd kilometer van het front. Net is er iemand onder het puin weggehaald.’

Het is zo’n typisch langgerekt flatgebouw waarvan in de Oekraïense steden veel staan. In de wijk van Uman waar de raket neerkwam, staan er een stuk of twintig.

‘Vier van onze medewerkers wonen in het gebouw naast de getroffen flat’, vertelt Huizinga. ‘Het is goed met hen.’ In elk geval vier wagens die op het binnenterrein geparkeerd stonden, zijn zwaar beschadigd. Daaronder ook een bedrijfswagen van Huizinga die een medewerker mee had en die nu helemaal kapot is.

Het is eigenlijk de eerste fysieke schade die Huizinga lijdt, stelt hij vast. ‘We hebben natuurlijk auto's en vrachtwagens aan het leger gegeven. Daarvan weet ik niet of ze het allemaal nog doen.’

Schade aan de auto’s valt overigens in het niet bij het verlies van mensenlevens, dat Huizinga ook van nabij meemaakt. Van zijn driehonderd medewerkers zitten er zo’n veertig aan het front en twee van hen hebben dat met hun leven moeten bekopen. Eén medewerker is krijgsgevangen. Van de lokale boeren van wie Huizinga land pacht, zijn er ook drie omgekomen.

Na een kwartiertje filmen op de plek van de ramp, houdt Huizinga het voor gezien. ‘Ze zijn bezig met verreikers en shovels om betonplaten op te tillen. Mensen met zaagmachines snijden balken door. Ik kon er verder weinig doen en wilde reddingswerkers niet in de weg lopen.’

Hij zal helpen met het opzetten van een hulpfonds voor het betalen van de uitvaarten van de gestorvenen en voor hen die dakloos zijn geworden door de aanval. ‘En mensen kunnen doneren voor ons hulpfonds De Leeuw Kyiv. Wij zorgen dat het geld goed terecht komt.’

Terug op de boerderij heeft Huizinga andere zorgen. Het is zaaitijd, maar aanhoudende regen verhindert hem met zijn machines het land op te gaan. ‘Normaal gesproken waren we al bijna klaar geweest met zaaien, maar nu moet het allemaal nog. Het is bar slecht, ook dat is voor ons een ramp.’