Zorgen over verkeersveiligheid N388 bij Boerakker: ‘Hoeveel doden moeten nog vallen?’

De Boskers vinden het de hoogste tijd dat de provincie ingrijpt.

Om het verkeer af te remmen is in het verleden een middengeleider aangelegd en geldt ter plaatse een maximumsnelheid van 60 kilometer per uur. Maar die maatregelen hebben niets geholpen volgens het echtpaar.

‘Er moeten flitspalen en een inhaalverbod komen en ook moet de zestigkilometerzone worden uitgebreid. En er moet gehandhaafd worden, want dat is de enige manier om de snelheid hier eruit te krijgen', vindt Johanna.

Haar man Tanne knikt. ‘Vanaf 2005 zijn we hier bezig met de verkeersveiligheid. In 2008 is de middengeleider geplaatst ter hoogte van de kruising met de Roordaweg. Dat gebeurde nadat we als buren actie hadden gevoerd na een dodelijk ongeluk. Maar die middengeleider doet niet wat-ie moet doen, namelijk de snelheid afremmen.'

Automobilisten zien de middengeleider volgens hem als een chicane in een circuit, waar je zo hard mogelijk doorheen moet scheuren. 'En dat gebeurt dan ook. En niemand trekt zich iets aan van de maximumsnelheid van zestig kilometer per uur', zegt hij.

Het echtpaar Bosker woont sinds 1974 aan de Boerakkerweg. ‘Toen was het een b-weg’, zegt Johanna, ‘er kwam nauwelijks verkeer langs.’ Maar de situatie is drastisch veranderd. De weg is nu een provinciale N-weg. Het is de snelste route van de snelweg A7 via Boerakker, Sebaldeburen, Gaarkeuken en Grijpskerk naar Zoutkamp en Lauwersoog. Een onafgebroken stroom auto’s, vrachtwagens, landbouwverkeer en motoren rijdt wekelijks 24 uur per dag pal langs het huis van de Boskers. Tanne: ‘Dit is een van de drukste wegen in de provincie.’

Een bijkomend probleem voor Johanna en Tanne is dat ze doodsangsten uitstaan om vanaf hun erf op de N388 te komen. Johanna: ‘Je komt er nauwelijks tussen en de rij bomen aan weerskanten van onze uit- en inrit ontneemt ook nog eens het zicht op het verkeer van beide kanten. Als we weg willen met de auto, moet een van ons op de uitkijk staan om de ander de weg op te helpen.’

Om toch zonder brokken en letsel de drukke weg op te komen heeft Tanne tegenover de inrit, aan de overkant van de weg, een verkeersspiegel aan een boom bevestigd. ‘Dat helpt enorm’, zegt Johanna, ‘nu hoeven we niet meer met de neus van de auto tot halverwege de weg te rijden om te zien wat er aankomt. Ook kun je zo goed om de bomenrij heen kijken.'

Maar het eigenhandig optreden van Bosker mag niet van de provincie. Tanne: ‘Er kwam een inspecteur aan de deur. Er was een klacht ingediend en daarom moet ik de spiegel weghalen. Bovendien zit-ie aan een boom van de provincie en daar moet je een vergunning voor hebben. Maar ik laat de spiegel gewoon hangen, het gaat om onze veiligheid.' De provincie laat weten graag met Tanne in gesprek te gaan om de zaak te bespreken. Ook wijst de provincie er op dat Tanne een vergunning voor de spiegel moet aanvragen.

'Tegen de tijd dat ik een vergunning heb, lig ik allang onder de zoden. Ik vind dat de provincie veel te weinig doet om de verkeersveiligheid hier ter plekke te verbeteren, dus moeten we maar goed voor onszelf zorgen', aldus Tanne.

Johanna zegt namens veel buurtgenoten te spreken. ‘We houden ons hart vast dat het binnenkort weer helemaal fout gaat. Hoeveel doden moeten er nog vallen voor de provincie ingrijpt? Het is de hoogste tijd voor maatregelen.’