Vrijheid volgens volleyballer Jeffrey Klok: 'Toen ik uit de kast was, ben ik beter gaan spelen'

Klok traint momenteel met het Nederlandse team in olympisch centrum Papendal, in de hoop een plekje te bemachtigen in de selectie van Oranje. Voorafgaand aan de training blikt hij terug op de periode dat hij uit de kast kwam, zo'n vier jaar geleden.

'Het is een gek moment en een moeilijk moment geweest. Ik ben best laat uit de kast gekomen: ik was twintig. Toen speelde ik al in de eredivisie, op het hoogste niveau. Er leefde bij mij heel erg de angst: welke reacties zouden er komen en hoe zou het ontvangen worden. Door de omgeving, de teamgenoten, de fans?'

Klok speelde toen bij Draisma Dynamo in Apeldoorn en was bang dat hij geen contract kreeg. 'Ik heb lang gewacht, omdat ik dacht: het hoort niet, het mag niet. Dus als ze het al weten, krijg ik geen contract meer.'

Zijn angsten bleken overbodig, merkte hij al snel. 'Het was een hartstikke irreële angst, want ik ben uit de kast gekomen en volleybal is een hartstikke accepterende sport. Er waren alleen maar positieve reacties. Alleen die angst leefde zo in mij dat ik het best lang geheim heb gehouden.'

Hij is erdoor veranderd, in positieve zin. 'Er is een Jeffrey voor en na. Toen ik uit de kast was gekomen, kon ik veel vrijer zijn en ik ben zelfs beter gaan spelen, omdat ik mezelf kon zijn en mezelf kon accepteren.'

Toch zijn niet alle reacties altijd positief. Drie maanden geleden waren er tijdens een wedstrijd homospreekkoren, die zicht richtten tot Klok. 'Dat was wel even een shock-momentje, dat we dachten: oké, dit kunnen we niet echt plaatsen.' De toeschouwers zijn toen aangesproken op hun gedrag en het bestuur van de club heeft Klok verzekerd dat ze de hal uit worden gezet als het nog een keer gebeurt.

Tijdens de wedstrijd kreeg hij er niet veel van mee, maar achteraf is hij er wel mee bezig geweest. 'Achteraf voel je je niet helemaal veilig en ga je ook met het team nadenken over wat we dan de volgende keer gaan doen. Gaan we het veld verlaten of gaan we actie ondernemen? Dat is eigenlijk niet waar je mee bezig wilt zijn als topsporter.'

'Dit jaar speel ik iedere wedstrijd met een regenboogband, maar hiervoor heb ik heel erg getwijfeld, want welk effect heeft dit voor mijn carrière? Ik wil ook naar het buitenland, maar er zijn ook landen waar dit niet hoort. Polen en Hongarije bijvoorbeeld. Dan denk ik: wat als ik daar gelinkt wordt aan homoseksualiteit? Dat zo'n club of coach dan zegt: 'We willen eigenlijk geen homoseksuele speler in ons team. Dan ben ik afgeschreven.'

'Maar dan is de tweede vraag', vervolgt hij, 'zou ik zelf in zo'n land willen spelen? Ik denk het uiteindelijk niet, want dan kun je niet jezelf zijn. Mijn vriend zou niet mee kunnen, dan ben je heel beperkt. Die keuze is me nog niet voorgelegd, maar het zou niet zo moeten zijn dat er een beperking is op mijn carrière, omdat ik homoseksueel ben.'

De grootste vrijheid voelde hij tijdens de Pride Parade, toen hij in de boot van sportkoepel NOC*NSF stond. 'We staan daar te dansen en te genieten. Het is prachtig dat een groot deel van Nederland die verscheidenheid en inclusiviteit aan het vieren is en dat ik dat voor mezelf ook mag vieren. Dat was een hoogtepunt.