Wil liep het Pieterpad in tien dagen voor het goede doel: 'Geen tijd voor museumbezoek'

‘Ik ben er bijna, nog tien kilometer’, zegt Paping omstreeks 10.00 uur vrijdagochtend. ‘Ik verwacht er rond 12.00 uur te zijn.’

Het plan was om gemiddeld vijftig kilometer per dag te lopen. Maar Paping heeft tijdens de tocht drie keer zestig kilometer gelopen en een aantal keren 55. ‘Ook om onvoorziene omstandigheden voor te zijn, mocht het bijvoorbeeld een keer heel slecht weer zijn. De eerste dag moest ik wel zoveel lopen, want ik zou slapen bij een vriend in Zuidlaren en die afstand was 60 kilometer.’

De tweede dag liep hij dezelfde afstand nog een keer. ‘Dat was te lang eigenlijk. Het was warm en ik had ook nog eens te weinig gegeten en gedronken.' Op de camping aangekomen ging hij eerst maar eens op een bankje zitten. Toen ik weer opstond zei ik tegen de campingeigenaar: ik denk dat ik ga flauwvallen. Ik ben denk ik een minuutje weg geweest. De campingeigenaar heeft mij weer opgelapt met een paar blikjes cola en een snicker.’

Het was een zware tocht volgens de langeafstandsloper: ‘Mijn voeten hebben behoorlijk wat te verduren gehad. Ik had vooral veel last van blaren. Wat mij vooral tegenviel was dat ik nergens tijd voor had: opstaan, eten, tent afbreken, lopen, tent opzetten, slapen, dus niet even rustig ergens zitten. Ik had mijn museumjaarkaart meegenomen voor onderweg, maar die had ik net zo goed thuis kunnen laten. Daar had ik geen tijd en energie voor.’

Maar leuke dingen waren er ook. ‘Wat mij vooral verraste waren al die fijne mensen die ik onderweg ontmoette. Zo kwam ik op een camping aan en het regende nogal hard. Ik ben eerst even onder een luifel gaan zitten met mijn voeten omhoog. Ik raakte in gesprek met een hele lieve vrouw. Die verzorgde later voor mij een lunchpakket voor de volgende dag en ik kreeg ook twintig euro van haar voor het goede doel.'

De vrouw hoorde bij een caravanclub van senioren. ‘Ze kwam later terug met een man van 92, die gaf mij ook twintig euro. Ook mocht ik op een eenpersoonsbed in zijn grote caravan slapen zodat ik niet in de stromende regen mijn tent hoefde op te zetten.'

Paping stond elke ochtend om 5.00 uur op en liep dan tot 19.00 uur door. ‘Onderweg liep ik soms een stukje mee met andere Pieterpadlopers. Leuk om ervaringen te delen. Maar ik liep niet de hele weg met de anderen mee. Soms versnelde ik omdat ik een doel had. Soms ging ik lunchen en zij niet. Maar ik wilde ook niet de hele tijd samen lopen, ik vond dat zij van hun eigen avontuur moesten genieten.’

Paping hield contact met zowel het thuisfront als met zijn nicht. ‘In de ochtend beeldbellen met twee dochtertjes voordat die naar school gingen. En overdag had ik ook regelmatig contact met mijn nicht. Ik appte ook filmpjes. Zij heeft mijn tocht helemaal mee kunnen beleven. Dat vond ze geweldig.’

Er staat bij aankomst op Papings eigen verzoek geen comité om hem te verwelkomen. ‘Zelfs mijn eigen vrouw en kinderen niet. Ik wilde ze het niet aandoen om zeven uur in de auto te zitten. Veel mensen wilden mij wel verwelkomen, maar daar hou ik niet van. Ik ga vandaag lekker een vlaai eten op een terrasje en morgen een museum bezoeken in Maastricht.’