Donar stort volledig in en geeft landstitel weg aan ZZ Leiden

Wat een verhaal zou het zijn. Alweer. De Groningers namen na een dramatische voorbereiding afscheid van hoofdtrainer Matthew Otten. Zijn assistent, Andrej Stimac, zou het roer overnemen. Aan de hand van de Kroatische coach ging het team wat beter spelen, maar bleven resultaten uit. In november leed de club nog zijn grootste nederlaag ooit, door met 41-94 te verliezen van het Estse BC Kalev/Cramo. De landstitel leek verder weg dan ooit.

Er kwamen rotaties in de selectie en na een winter hard trainen ging de motor draaien. Donar begon goed basketbal te spelen, won weer wedstrijden en werd iedere week een steeds hechter team.

En toen was het alweer halverwege mei. Na het afrekenen met Yoast United en Heroes Den Bosch, moesten de mannen in het blauwwit het in de finale opnemen tegen ZZ Leiden. Het eerste duel in de Sleutelstad werd na twee verlengingen gewonnen door Donar. In het eigen Martiniplaza konden de Groningers een grote slag slaan, maar waren het de bezoekers die de stand weer gelijk trokken.

Nadat Donar in Leiden er weer met de overwinning vandoor ging, kon de Groninger basketbaltrots het in eigen huis afmaken. Maar Donar leek verlamd door de kampioenskoorts. Werkelijk alles ging fout. Het werd een afslachting. Leiden won met 45-68 en leek, met nog een laatste thuiswedstrijd voor de boeg, de beste papieren te hebben om de titel binnen te slepen.

Alles of niets, dat was het credo in de Vijf Meihal maandagmiddag. Alle wedstrijden in de finaleserie werden gewonnen door de uitspelende ploeg. Dat zou maandag niet anders zijn, toch? In de Sleutelstad leken de Groningers geen last te hebben van zenuwen. Clay Mounce nam zijn ploeg op sleeptouw. De Amerikaan was hot en kwam tot achttien (!) punten in het eerste kwart, dat uiteindelijk naar Donar ging: 14-20.

Leiden leek last te hebben van de druk vanaf de tribunes. In een volgepakte zaal kon Leiden voor het eigen publiek de landstitel grijpen, maar het was vanaf minuut één al duidelijk dat er dan uit een ander vaatje getapt moest worden. Donar speelde een agressieve defense en schoot loepzuiver. De manschappen van Stimac behielden de marge en konden comfortabel rusten: 28-36.

Donar speelde overtuigend en leek onoverwinnelijk. Leiden deelde speldenprikjes uit, maar zag de Groningers iedere keer weer overtuigend terugslaan.

Waar Donar afgelopen zaterdag nerveus en kwetsbaar oogde, had het team nu meer weg van de karakteristieken van de dondergod waarnaar de club is vernoemd. Met nog één kwart te gaan was de voorsprong riant: 50-60.

De Leidse Vijf Meihal bereikte het kookpunt. Zou het Donar dan toch lukken? Het team dat ten dode was opgeschreven in november, zou een half jaar later zichzelf landskampioen mogen noemen?

In het laatste kwart ging het volledig mis. Met nog twee minuten en veertig seconden op de klok, bedroeg de Groningse voorsprong zestien punten. Maar er is niets zo verrassend als sport. Een ontknoping die de Nederlandse basketbalgeschiedenis in zal gaan, volgde.

Donar stortte volledig in. Leiden kwam terug tot twee punten. De Leidenaren miste een driepuntspoging met nog vier seconden op de klok. De thuisploeg kreeg vervolgens nog de kans vanaf de vrije worplijn en kwam zo op een punt van de Groningers. Na een fout van Donar kreeg Thomas Rutherford twee vrije worpen met nog 0,3 seconden op de klok. Beiden gingen raak: 82-81. De Vijf Meihal ontplofte. Het verdriet en ongeloof is groot bij Donar.