Brandweer blikt terug op Scapinobrand: 'Mooi dat we samen het verschil hebben gemaakt'

Rond 10.30 uur krijgt bevelvoerder Menno Alberts een melding van een winkelbrand aan de Hoofdstraat in Stadskanaal. ‘We wisten gelijk: dat gaat om oude, lange panden met veel verborgen ruimtes, die dicht tegen elkaar aan staan. Veel risico’s dus', zegt Alberts op brandweer.nl.

Toen Alberts aankwam in de Hoofdstraat zag hij direct zwartbruine rook boven uit de oude panden komen. ‘Daardoor dachten we eerst dat het plafond aangetast was, maar later bleek de rook uit het ventilatiesysteem te komen.’

Een voordeel is dat de panden aan het Stadskanaal staan, waardoor de slangen van de bluswagens direct in het water kunnen.

Samen met de bevelvoerder van de tweede tankautospuit, die ook aanwezig was, heeft hij besloten geen zuurstof in het pand te laten, en dus ramen en deuren dicht te houden. ‘Met als doel de brand beheersbaar te houden en geen onnodig risico te lopen.’

Dennis de Vlieg, Hoofdofficier van Dienst, vindt het een wijs besluit. ‘Brand heeft zuurstof, brandstof en temperatuur nodig. Als je een van deze elementen weghaalt, kan de brand niet of beperkt ontstaan.’ Ze brandweerlieden hopen zo de brand op ‘pauze’ te zetten en tijd te winnen. Kostbare tijd, want De Vlieg krijgt informatie dat het wel eens uit de hand kan lopen.

Hij zorgt ervoor dat er genoeg brandweerwagens klaarstaan, mocht de brand overslaan naar de naastgelegen winkels en alle winkels op dat deel van de Hoofdstraat konden ontruimd worden.

Om de actie goed te laten verlopen heeft De Vlieg al snel opgeschaald naar Grip 1, waarbij één persoon de leiding krijgt en de samenwerking tussen betrokken diensten zoals gemeente, politie, brandweer en het waterschap makkelijker verlopen. Tijdens een Grip 1-situatie wordt een dijkgraaf bijvoorbeeld ingelicht over de mogelijke vervuiling van het water en de natuur.

Rond het middaguur laat de brandweer die dag weten dat de brand nog in het pand zit, maar dat ze genoeg ter plaatse hebben om in te grijpen. Het lijkt niet nodig te zijn; de rook wordt minder en de brandweer besluit twee blusbommen naar binnen te gooien.

‘Met zo’n blusbom doof je de vlammen in een besloten ruimte. De temperatuur blijft nog wel hoog, maar dan kun je daarna in ieder geval veiliger naar binnen om te blussen. Een mooie manier om te zorgen dat onze mensen geen onnodig risico lopen’, aldus De Vlieg.

Eenmaal binnen, iets voor half twee, is een enorme ravage te zien. Alberts: ‘Alles boven de 1,5 meter was gesmolten. Het moet binnen enorm heet zijn geweest.’ Van de schoenen en kleding is weinig meer over, maar uiteindelijk is de brand geblust en kan het pand geventileerd worden. De stankoverlast is weken later nog te ruiken rondom het pand.

Alberts kijkt dan ook positief terug op de inzet. ‘Het bijzondere eraan was dat we niet gelijk de deuren open hebben getrokken en naar binnen zijn gegaan om te blussen. We hebben bewust even op de rem getrapt om na te denken over de beste werkwijze, en daar stond iedereen ook achter. Het is heel mooi dat we zo samen het verschil hebben gemaakt en meerdere panden hebben kunnen behouden die anders waarschijnlijk waren afgebrand.’

De Vlieg is het met hem eens: ‘Dit had heel erg uit de hand kunnen lopen, maar de schade is beperkt gebleven. Door goed vooruit te denken hebben we voor een mooi resultaat gezorgd.’