Column: Bauke wint de Tour
18 juni, 20:00 • 3 minuten leestijd
De viering van het vorige Groningens Ontzet ligt me nog vers in het geheugen. Het betrof immers een jubileum: het rampjaar 1672 lag alweer 350 zomers achter ons. Alle reden voor een nóg grotere knalfuif dan anders.
Benieuwd hoe Stad en Ommeland in het jaar 2373 uit z’n bol zal gaan. Want inmiddels weten we dat het misfortuin in 1672 allemaal niet zoveel voorstelde. Volk redeloos, regering radeloos en land reddeloos? Aanstellers. 2023, dát is pas een rampjaar. Zeker voor de mensen met een Gronings sporthart.
Het begon natuurlijk met ons aller FC, dat het voorbije rampseizoen de ene blunder aan de andere flater koppelde. De degradatie met boter en suiker werd gelardeerd met ontslagen medewerkers, gestaakte wedstrijden, tot viermaal toe supporters op het veld en een fan die een eigen speler een muilpeer verkocht. De Trots van het Noorden stond voor volk en vaderland en ver daarbuiten meermalen voor joker en mag het volgend seizoen een treetje lager proberen.
In mei leek Donar die vieze FC-smaak weg te spoelen, door er na een kwakkelstart tamelijk onverwacht met de landstitel vandoor te gaan. Met nog 161 tellen op de klok en een voorsprong van liefst zestien punten leek er in de Leidse Vijf Meihal helemaal niets meer mis te kunnen gaan. Enkele minuten later konden de platte kar en de champagne echter weer worden afbesteld, nadat heel Nederland getuige was geweest van de grootste zeperd in de geschiedenis van het vaderlandse basketbal. Ook die beelden gingen de hele wereld over.
En alsof Donar nog niet diep genoeg in de put zat, volgde een week later het bericht dat de club zich óók op boekhoudkundig vlak te veel turnovers en persoonlijke fouten had veroorloofd. De tekorten in Martiniplaza zijn zelfs zó hoog opgelopen dat de toekomst van de hele club plotsklaps aan een zijden draadje is komen te hangen.
Dat kunnen wij beter, dachten de zaalvoetballers in het Westerkwartier. Eredivisie of niet, maar daar ging kort voor het veertigjarig jubileum van de Leekster Eagles rigoureus de stekker eruit. Goed voorbeeld doet goed volgen, meende Martini Sparks. Na vijf jaar vechten tegen de bierkaai gooiden óók de vrouwelijke basketballers de handdoek in de ring. Net als de badmintonners van AMOR trouwens, al kan ik me voorstellen dat deze vrijwillige terugtreding u is ontgaan.
Ik zou de volleyballers van Lycurgus, de tafeltennissers van Klimaatgroep Stars en de voetbalsters van Drs. Vijfje van harte willen toeschreeuwen: hou kasten en laden gesloten! Gegarandeerd dat er onwelriekende lijken uit komen rollen.
Gelooft u in karma? Ik wel. Wie goed doet, goed ontmoet. En vice versa: wie rottigheid uithaalt zal daarvoor de rekening gepresenteerd krijgen. Ik vraag me dus af wat Groningen - op sportgebied - wel niet moet hebben uitgevreten om deze hausse aan rampspoed te rechtvaardigen. Dit zal toch niet nog steeds te maken hebben met de zwart geld-strapatsen van wijlen Renze de Vries? Of omdat Marco van Basten zijn desastreuze enkelblessure opliep in ons eigen Oosterpark? Zo haat- en nadragend zullen de sportgoden toch wel niet zijn?
Hoewel je natuurlijk ook andersom kunt redenen: al deze malheur is karmatechnisch nodig om Groningen later dit jaar een klapper van jewelste te kunnen bezorgen. Eén hosanna-zege die ons alle ellende van de afgelopen maanden doet vergeten. De overwinning aller overwinningen die alle behaalde titels en promoties laat verbleken.
Wat dat betreft kan ik maar één ding bedenken: Bauke wint de Tour. Dat kán haast niet missen.
