Een borstbeeld van Helmantel in het Groninger Museum
Eerlijk is eerlijk, ik was ook geamuseerd door het bericht dat het Groninger Museum een borstbeeld van Jan de Roos met vreugde in ontvangst heeft genomen.
Jan Roos, zoals hij ook wel werd genoemd, bepaalde voor vele Groningers van veertig en ouder (onder wie ik) voor een deel het stads- en provinciebeeld. Vanwege zijn uitdossing en zijn gebrek aan zangtalenten. Een bijzondere verschijning in het alledaagse straatbeeld, zoiets.
Maar toch knaagt er iets. Het Groninger Museum, dat zijn neus ophaalt voor de meest aansprekende kunstenaar van Groningen, Henk Helmantel, staat wel open voor iemand die veel was maar in elk geval geen kunstenaar. Moeten we daar niet iets van vinden? Het is immers “ons” museum.
Het borstbeeld van Jan (de) Roos was bij een zolderopruiming door een kringloopwinkel teruggevonden. Moet je nagaan. Jarenlang keek niemand er naar om en nu staat het in het museum van alle Groningers.
En kan dat dan zomaar? Wij hebben bijvoorbeeld in onze lobby een prachtig beeld van Ede Staal. Naar het Groninger Museum ermee? Fré Meis, Aletta Jacobs, Henk Nienhuis en Roel Dijkhuis? Geen kunstenaars maar wel beeldbepalend in hun tijd voor Groningen. En er zijn borstbeelden van. Gaan we ze tentoonstellen? Als Jan Roos mag mogen zij ook. Toch?
Een aparte expositieruimte met borstbeelden, ik zie het al voor me. En het kan het einde betekenen van de controverse tussen Helmantel en museumdirecteur Van Twist. De laatste wil zijn schilderijen niet ophangen maar een borstbeeld van de vermaarde schilder kan hij nu natuurlijk niet meer weigeren. Ik kom kijken!
Mischa van den Berg
Hoofdredacteur RTV Noord
Hoofdredacteur RTV Noord
