Bermmonumentjes vaak voor jonge mensen

8 november 2011, 15:15 • 2 minuten leestijd

GRONINGEN - Bloemen, kaarsjes, knuffelbeertjes en soms zelfs een heuse gedenkplaat. Iedereen heeft ze wel eens langs de kant van de weg zien staan. Het zijn kleine monumenten die de plek van een ongeluk met dodelijke afloop markeren.

Bijna driekwart van de bermmonumentjes langs de Nederlandse wegen is opgericht voor jonge verkeersslachtoffers. Dat is opvallend, omdat het aantal personen in deze leeftijdsgroep 'slechts' een derde is van het totale aantal verkeersslachtoffers.

Mirjam Klaassens deed onderzoek naar plaatsen waar overledenen worden herdacht; en daar horen bermmonumentjes ook bij. Klaassens promoveert op 17 november aan de Rijksuniversiteit Groningen. Volgens Klaassens wordt 'de dood van deze jongeren als onacceptabel gezien'. Dat maakt de behoefte van de nabestaanden groter om het verlies en de woede te delen met andere weggebruikers.

Er zijn twee typen bermmonumenten: de spontane en permanente monumenten. Spontane bermmonumenten worden doorgaans kort na een ongeluk opgericht door vrienden en klasgenootjes. Deze monumentjes zijn vrij vergankelijk. De ouders volgen vaak iets later. Zij gaan meestal pas na een paar dagen kijken op de plek waar het ongeluk is gebeurd.

Na deze eerste periode staan de ouders voor de keus om een permanent monumentje neer te zetten. Veel meer dan bij spontane bermmonumenten zie je bij de permanente monumenten informatie over de overleden persoon. De plek waarop bermmonumenten worden opgericht laat zich niet voorschrijven. Ze staan precies daar waar het fatale ongeval plaatsvond. Voor veel bermmonumenten wordt geen vergunning aangevraagd. Ze zijn daarom illegaal, maar volgens Klaassens worden de meeste monumentjes gedoogd.

In 2004 zijn weliswaar richtlijnen voor het plaatsen van een bermmonument opgesteld door het Ministerie van Verkeer en Waterstaat maar lang niet altijd is duidelijk wat wel en niet mag. Daarnaast verschilt de regelgeving van plaats tot plaats.