Column: Cruciale bal

'Zeg, hoe zijn die gehaktballen bij jullie eigenlijk?' Er zijn zo'n tachtig minuten gespeeld bij het bekerduel Omlandia 2 - HSC 5, als een speler van de tegenstander vraagt hoe het is gesteld met het paradepaardje van menig voetbalkantine. 'Prima balletje', knik ik goedkeurend terug. Duimpje omhoog.
Voor veel voetbalteams is het seizoen sinds dit weekend weer losgebarsten. Althans voor de ploegen die zich ook hebben ingeschreven voor de bekercompetitie. Bij ons vaste prik, want je krijgt er drie gratis oefenwedstrijden voor terug. Al is het ook weer niet de bedoeling dat je eerste eindigt in de poule, want dan ben je een vrij weekend in oktober kwijt.
In aanloop naar ons eerste bekerpotje tegen een vriendenteam van de club waar Hans Nijland tegenwoordig de scepter zwaait, raak ik via social media met een speler van HSC in gesprek. Na wat aftasten van weerszijden of we voetballend een beetje aan elkaar gewaagd zijn, volgt een voor amateurvoetbalbegrippen onvermijdelijke vraag. 'Hoe is de gehaktbal bij jullie?'
Om daarover te oordelen moet je wel kennis van zaken hebben. Dat scheelt, want ik ben niet vies van een balletje. Beetje mayonaise, beetje mosterd. Ja, beide sauzen. De eerste keer toen ik m'n geliefkoosde gehaktballetje met beide voorkeurssauzen bestelde, waren de gefronste wenkbrauwen van onze kantinedame wel heel confronterend. 'Mayonaise én mosterd?' Ik bevestigde, waarna ze buiten mijn zicht een kompaan instrueerde. 'Wil hij echt mayonaise én mosterd?', hoorde ik vanuit de keuken.
Over smaak valt niet te twisten. Nou kan het nog vreemder, want een oud-verzorger uit Leek bestelde bij m'n cluppie aan de bar na elke wedstrijd steevast een patatje mosterd. Moet ik dan weer niet aan denken. Waar het mij om ging, was dat ik tot vorig seizoen een plastic vorkje bij mijn Omlandia-gehaktbal kreeg. Je balletje kan nog zo smaakvol zijn, maar met een plastic vorkje degradeer je een kwaliteitsbal tot een stuiterbal. Na drie pogingen om een hap te nemen, is óf het vorkje zelf gesneuveld, óf zitten er minimaal twee vorktanden in je gehaktbal. Geen aanrader.
Niet dat ik daar de hele zomer van wakker heb gelegen, maar het schoot me ineens weer te binnen toen de voetballers uit Sappemeer mij fijntjes mededeelden dat de gehaktbal van Omlandia door hen hoogstpersoonlijk gekeurd zou worden. Terwijl ik inmiddels in de dug-out had plaatsgenomen na een noodzakelijke wissel - mijn hamstrings zijn in het begin van het seizoen vaak nog spaghettisliertjes - bedacht ik me waar de haute cuisine van elke voetbalkantine mij het best in de smaak viel.
En daarvoor hoef ik niet eens zover van huis. Zo staan de gehaktballen van VV Stedum, VV Harkstede en SV Woltersum nog vers op mijn netvlies. En VV Glimmen niet te vergeten. Stevig doch sappig en natuurlijk goed gekruid. De prijs moet een beetje binnen de perken blijven, maar ook de presentatie is van evident belang. In dorpshuis De Bongerd van Woltersum, dat ook dienst doet als voetbalkantine, kreeg je 'm altijd geserveerd op een porseleinen schoteltje met een echt vorkje. Zoals het hoort.
Bij FC LEO in Leens schijnt de gehaktbal ook niet te versmaden te zijn, al moet ik de proef zelf nog eens op de som nemen. Ik heb me laten vertellen dat de deur van de keuken daar elke donderdagavond na trainingsavonden hermetisch op slot gaat, zodat de wijze heren bij de club voor de zaterdag die volgt in het geniep alvast gehaktballen kunnen draaien. Dat daarvoor een geheim recept gebruikt wordt, moet een goed bewaard geheim blijven. Ik moet dit seizoen hoe dan ook nog langs Leens.
Mijn culinaire voetbalhart maakte jaren geleden pas echt een sprongetje toen ik over de grup op bezoek was bij SC Veenwouden. Een bal die uitstekend op smaak was, geserveerd op een bordje in de clubkleuren, met een royale klodder saus en bestek. Dat we die middag met 7-0 aan de kont kregen was ik in één klap vergeten.
Als zaterdagavond een berichtje op mijn telefoon verschijnt vanuit de HSC-hoek, ga ik er eens goed voor zitten. 'Omlandia heeft een keurig balletje waar jus uit komt als je hem prikt. Half om half gehakt, maar vooral de echte vork is een pluspuntje. Mede daardoor een 8', luidt het jurycommentaar, dat mij uiteraard tevreden stemt. Soms zit echte waardering 'm in de details. Heel leuk, zo'n fabuleuze steekbal of een afgemeten kopbal. Maar in de krochten van het amateurvoetbal telt alleen een smaakvolle gehaktbal.
Merijn Slagter