Column: Afspraak met Marcus

Datum? 20 december 2008. Wedstrijd? Roda JC - FC Groningen. Speler in kwestie? Marcus Berg. In 2007 was hij de opvolger, of beter gezegd: de vervanger bij FC Groningen van de vertrokken Luis Suarez.

Al snel bleek dat Berg geen miskoop was. In een van zijn eerste wedstrijden scoorde hij in Amsterdam twee keer tegen Ajax. Op de dag dat FC Groningen weer in Kerkrade speelt, dacht ik even terug aan de tijd van Berg bij de Trots van het Noorden. Niet alleen vanwege die vier goals destijds, maar ook door de vriendelijke manier van omgaan met de Zweedse aanvaller.

Hij zou nooit hoog van de toren blazen gedurende zijn periode in de Euroborg. Altijd bescheiden, af en toe een tikkeltje verlegen, maar vooral een sympathieke Zweedse jongen die zich snel thuis voelde in Groningen. Samen met zijn landgenoten Andreas Granqvist en Fredrik Stenman in één elftal. Wat wil je nog meer? En hij deed wat van hem gevraagd werd: doelpunten maken.

Dat liet hij niet alleen zien in die bewuste uitwedstrijd in Kerkrade, maar nog vele malen vaker. Vooral zijn derde goal tegen Roda was van een ongekende schoonheid. Geen typische spitsengoal, maar met veel gevoel lobde hij de bal van buiten het strafschopgebied over de Roda-keeper. Berg scoorde dat seizoen zeventien keer in de Eredivisie. Kom er nu maar eens om, ben ik geneigd te zeggen.

In totaal was Berg in twee seizoenen 44 keer trefzeker voor FC Groningen. Een transfer lag voor de hand. Dat gebeurde ook. HSV kocht hem voor een recordbedrag van rond de tien miljoen euro. Op de dag van zijn presentatie in Hamburg was ik erbij.

Vóór de media op de topaankoop dook, werd er getraind. Voor mij en de cameraman was het in en om het stadion zoeken naar Berg. Totdat plotseling een groep spelers uit de bossen tevoorschijn kwam. Nog steeds geen Berg. Als een van de laatsten kwam hij hijgend op een sukkeldrafje aanzetten. Het moet als een soort ontgroening gevoeld hebben voor hem. Een pittige bosloop als eerste training was hij niet gewend in Zweden en Nederland. En hij had, als ik hem mocht geloven, in de periode tussen FC Groningen en HSV, ook weinig voor zichzelf gedaan

Op de vraag waar hij al die tijd was geweest, was zijn simpele antwoord: 'Aan het vissen in Zweden.' Hij wilde rust na alle hectiek rondom zijn overgang naar Duitsland. Want de onderhandelingen met HSV hadden best lang geduurd. Maar de deal was uiteindelijk beklonken. Mooi voor Berg, voor HSV, maar zeker ook voor FC Groningen, dat veel geld verdiende aan z'n grootste transfer tot dan toe.

Een groot succes werd de periode van Berg bij HSV niet. Hij scoorde slechts vijf keer in de Bundesliga en werd een seizoen verhuurd aan PSV. Daar ging het iets beter met acht goals. Via clubs in Griekenland, de Verenigde Arabische Emiraten en Rusland keerde hij terug naar Zweden, bij IFK Göteborg. Daar liet hij nog één keer zien een spits van klasse te zijn, met 21 doelpunten in 39 wedstrijden. Precies evenveel goals als gedurende zijn eerste twee jaar als profvoetballer, óók in Göteborg.

Afgelopen september stopte Berg met voetballen vanwege aanhoudend blessureleed. Met toch wel een brok in de keel keek ik naar het filmpje van zijn afscheid. Berg was tot tranen toe geroerd in de spelerstunnel toen het clublied klonk in het volle stadion. Uit alles bleek dat hij geliefd was bij de Zweedse supporters. Ook vanwege zijn grote aantal interlands. In totaal negentig keer droeg hij het shirt van het Zweedse elftal. Hij speelde op EK's en WK's.

Ik heb Marcus Berg na zijn periode bij FC Groningen nog één keer ontmoet. Niet in Zweden of Nederland, maar in Zuid-Korea. In 2012 bij de Peace Cup in Suwon. Een toernooi voor drie Europese clubs en de Zuid-Koreaanse kampioen. FC Groningen was ervoor uitgenodigd omdat Hyun-Yun Suk in de Euroborg speelde. Ook HSV speelde mee op het lucratieve toernooi.

Spelers en media zaten voor een groot deel in hetzelfde hotel. Ik stond bij de ingang, toen de bus van de Duitsers stopte. Het was een gek moment. Marcus Berg die hard op het raam bonkte als teken van herkenning. Eenmaal uit de bus gaven we elkaar een hand. We vonden het leuk dat we elkaar ver van huis en haard weer tegenkwamen. Berg werd speler van het toernooi en scoorde de winnende treffer in de finale. Het leverde HSV een dikke miljoen aan winstpremie op. FC Groningen werd laatste.

Jaren later denk ik nog vaak terug aan deze ontmoeting. Ik mijn beleving hebben we toen afgesproken dat ik hem ooit ga bezoeken in Zweden. Dat kan nu hij gestopt is. Lekker aan een Zweeds meer zitten met de topscorer van weleer. Hengel in de hand en terugblikken op zijn lange loopbaan. Ik weet zeker dat de vier doelpunten van bijna vijftien jaar geleden in Kerkrade ter sprake komen. En hij zal vast tips hebben voor FC Groningen om uit de middenmoot van de eerste divisie te klauteren.

Staat die afspraak nog, Marcus?