De mooiste schaatsdag van Langeland

Beennummer tien zit veertien jaar lang op het pak van marathonsschaatsster Jolanda Langeland uit Bedum. Ze vergroeit ermee. Haar laatste wedstrijd rijdt ze afgelopen zaterdag in Amsterdam. Ze stopt omdat ze keuzes maakt. Sport gaat niet meer samen met werk en gezin.
De sleet zit er nog lang niet op. Ze kan best nog een aantal jaren mee in het peloton. Dit seizoen bewijst ze na een jaar afwezigheid nog altijd mee te tellen. Een jaar geleden wordt ze voor het eerst moeder. Haar laatste seizoen is om te bewijzen dat ze ook na de geboorte van haar dochter meetelt.
Dat lukt heel aardig. De resultaten zijn niet denderend, maar ze lost ook niet uit het peloton. Op haar geliefde Weissensee gaat ze de strijd nog één keer met zichzelf aan. In de Alternatieve Elfstedentocht rijdt ze lange tijd voorop. Ze denkt aan winnen. Dat is teveel gevraagd.
Het is eigenlijk een gekke gedachte, Langeland die aan winnen denkt. De spaarzame zeges die ze behaalt zijn op z'n zachtst gezegd verrassend te noemen. In 2005 wint ze de eerste schaatsmarathon van het seizoen. Ze zegeviert in de natuurijsvierdaagse. Ook wordt ze gewestelijk marathonkampioen. Overwinningen die niets voorstellen in vergelijking met de mooiste schaatsdag van haar leven.
In februari 2012 komt hèt moment uit haar lange loopbaan. Ze wint de Hollands Venetië Tocht in Giethoorn. Als de dag van gisteren beleeft ze het opnieuw als ze voor het paviljoen staat aan de boorden van de Bovenwijde.