Een week om snel te vergeten voor Mollema

Door: Henk Elderman
Een tweede plek in het eindklassement van de Tirreno-Adriatico gaf Bauke Mollema hoop op een goed voorjaar. Twee weken later was hij nog steeds goed in vorm in de Ronde van het Baskenland. Het noodlot sloeg toe in Spanje.
Hij smakte met een snelheid van meer dan zestig kilometer per uur tegen het asfalt. Mollema liep veel schade op. Schaafwonden, bloeduitstortingen en een pijnlijke hand.
Het is een week voordat de belangrijkste periode in het voorjaar begint. De heuvelklassiekers komen eraan. Mollema wil zich voor z'n nieuwe ploeg Trek voor het eerst echt laten zien. Hij doet er alles aan om de Amstel Gold Race te halen. Dat lukt, maar hij kan geen indruk maken, ondanks dat hij goede hoop heeft. Vooraf spreekt hij zelfs uit dat hij denkt te kunnen winnen.
Het lijkt erop dat de Groninger de Nederlandse wielerfan op het verkeerde been zet. Doen alsof je goed hersteld bent, maar in je achterhoofd dondersgoed weten dat je bij lange na niet goed genoeg bent. En al helemaal niet om de koers in de finale op de Cauberg naar je hand te zetten.
Was het wel verstandig om ten koste van alles in Nederlands enige World Tour-klassieker van start te gaan? Had Mollema zich niet moeten sparen en in z'n eentje trainingskilometers moeten maken? Of herstel je het beste door wedstrijdhardheid op te doen door toch in 'De Amstel' op de fiets te stappen? Het zijn vragen die moeilijk zijn te beantwoorden.
Aan de ene kant omdat Mollema weinig tot niets prijsgeeft van wat zich daadwerkelijk in z'n hoofd afspeelt. Je kunt er feitelijk geen peil op trekken. Aan de andere kant zou het ploegbelang van Trek een grote rol kunnen spelen. Want met de Nederlandse kopman in de gelederen in de Limburgse heuvels krijg je als sponsor nou eenmaal meer exposure. Zelfs als het niet gaat zoals je graag wilt.
Doordeweeks komt Mollema ook niet in beeld op de Muur van Hoei. Hij heeft de benen niet in de Waalse Pijl. Vorig jaar werd hij nog vierde. Nu, op ruime achterstand, is het niet meer dan een negentiende plaats. Het verontrust hem niet. De hoop is nog steeds op de terugkeer van zijn 'goede benen' uit de Ronde van het Baskenland.
Daarop wachten is tevergeefs. Ook in Luik-Bastenaken-Luik laten zijn benen hem in de steek. Af en toe zie je hem in die typische houding: Kronkelend op de fiets terwijl de rest schijnbaar 'relaxed' de benen ronddraait. 'Niet goed genoeg' is ook het antwoord van 'Bau' in Luik.
Het voorjaar van Mollema scoort een dikke onvoldoende. Excuus: de val in de Ronde van het Baskenland. Oké, maar soms moet het verstand ook zegevieren. Het geeft geen garantie, maar het was beter geweest om alleen in Luik de deelnemerslijst te tekenen.