'Met vijftig man elk twintigduizend euro'

'Het is wel warm buiten. Binnen in het stadion is het een stuk koeler.' Hij kan het weten. Dick Lukkien senior. Vader van de assistent-trainer van FC Groningen. Maar toch vooral bekend als het gezicht van SC Veendam. Alsof de tijd stil heeft gestaan. Hij ontvangt je met open armen.
Jarenlang was hij kind aan huis in Stadion de Langeleegte. Tot aan het faillissement van de club in april 2013 stond hij achter de bar in het spelershome. Hij was meer dan dat. Hij werd vertrouwenspersoon. Spelers konden hun hart bij hem luchten. Berucht was de soep die hij serveerde.
Lukkien bekijkt de wedstrijd tussen FC Emmen en FC Groningen vanachter het glas. 'Het voelt alsof ik thuis ben', zegt hij aan een tafeltje. Niet in z'n eentje, maar met anderen. Het gaat ongetwijfeld over hoe het toch kan dat SC Veendam niet meer bestaat.
Een paar meter verderop staat Koos Gjaltema. Oftewel 'dei steigerbaauwer'. Het stadion is nog altijd naar hem vernoemd. De gewezen hoofdsponsor lacht. Automatisch weet je dan dat er een grap aan zit te komen. En die rolt ook meteen uit z'n mond. 'Ik dacht dat het om acht uur zou beginnen', verwijzend naar het vaste aanvangstijdstip op vrijdagavond van de Jupiler League. 'Iemand belde mij nog op dat ik wel op tijd moest komen. Het doet me wel wat om hier nu te staan. Alles is nog net zoals die laatste keer in maart 2013.'
Voor de wedstrijd zie je oud-directeur Henk Eising. Hij is tegenwoordig commercieel manager van FC Emmen. Op papier speelt de Drentse eerstedivisionist een thuiswedstrijd aan de Langeleegte. Eising sjouwt eigenhandig een reclamebord van de wedstrijdsponsor naar de middenstip. Onder een blauw jasje zie je gedeeltes van een geel shirt. Ook hij kan het niet laten om op deze dag aan SC Veendam te denken.
Hetzelfde geldt voor Gert Heerkes. Nu assistent van FC Emmen, maar de boeken ingegaan als de laatste trainer van SC Veendam. 'Het ziet er nog allemaal precies hetzelfde uit. En vooral de grasmat ligt er uitstekend bij', zegt hij voorafgaand aan de wedstrijd met de pilonnen in zijn hand.
In de rust wordt er verder gemijmerd over vroeger, maar ook over een eventuele toekomst. 'Als we nou eens met vijftig man elk 20.000 euro doen', zegt er iemand die bij Koos Gjaltema aan tafel is geschoven. Er wordt geknikt, maar daar blijft het bij. Net als toen het misging. Het stadion is er gelukkig nog wel.