Grotemensenzorgen
Jet en haar man raakten hun bedrijf kwijt na gezondheidsproblemen. Wat overbleef was een grote schuldenlast. Haar man werkt nu in loondienst om die weg te werken, maar desondanks zijn ze aangewezen op noodhulp. Net als vorig jaar schrijft ze tijdens de actie over haar dagelijkse ervaringen.
We zijn los! De voedselbankenactie 2015 van de regionale omroepen is begonnen. En ja, het is nog steeds zo noodzakelijk. 7000 mensen in onze provincie die gebruik moeten maken van de voedselbank, waaronder 2000 kinderen. 2000! Ik ben dan ook erg blij dat ervoor gekozen is om juist hen centraal te stellen dit jaar.
De afgelopen tijd heeft ook hier de Sint centraal gestaan. Nog twee bengels op de basisschool en natuurlijk werden er lootjes getrokken. En ook die van ons doen mee. De juf mailt heel lief dat ik het moet zeggen als het een probleem wordt, die cadeautjes. En alhoewel dat echt ontzettend lief is, voelt het ook heel naar. Niet dat ze mailt, maar dat wij in een positie zitten waarin een dergelijke vraag bijna gerechtvaardigd is.
Gelukkig is het bedrag niet te hoog (als is het al snel te hoog als je weinig te besteden hebt) en ben ik best creatief van geest. Dat vind ik tegenwoordig echt een zegen. Het is trouwens ook erg fijn dat onze kinderen snel tevreden zijn zolang ze er zelf maar niet over na hoeven te denken.
Maar het zijn niet alleen de cadeautjes maar ook de surprises die op 4 december ingeleverd moeten worden. Nu hoor ik u bijna denken: nou ja, wat kost dat nou? Weinig inderdaad. Plakband, verf en een doos. Die doos is het probleem niet, maar de rest kost zelfs bij de goedkoopste winkel een euro. Ik spendeer een week aan knippen, plakken, kleuren. Ik spendeer mijn laatste vinyl aan Danger-borden om op de kartonnen kokers nepdynamiet te plakken (mocht er nog een beletteringsbedrijf zijn die nog restjes weggooit: ik houd me aanbevolen!). Ik knijp de laatste tube verf helemaal leeg en splits een pakje pennen en potloden. Samen met een etui met zelfgemaakte opdruk is de boel compleet. Natuurlijk ontbreekt het snoepgoed niet. Elke week een klein ding meenemen zodat je op 4 december er toch nog iets van kan maken.
Het lukt allemaal weer! Want uiteindelijk wil geen ouder dat hun kind buiten de boot valt. Niet met Sinterklaas, niet qua kleding (met als enige eis dat het moet passen en heel moet zijn). Je wilt dat ze een gevuld broodtrommeltje mee hebben naar school. Je wilt ze met een gevulde maag naar bed kunnen sturen. Wil dat je kinderen gewoon meedoen met alle andere kinderen. En soms ligt dat zwaar op de maag. Moet je keuzes maken. Waarbij altijd de kinderen voorop staan. Je gunt je kinderen een zorgeloos bestaan. Omdat ze er helemaal niks aan kunnen doen!
