Bezuinigingen op beschermd wonen hebben gevolgen voor Lentis-cliënten

De gemeente Groningen betaalt twintig procent minder voor deze woonvorm, waar mensen met psychische problemen gebruik van maken. Daar hebben ze een eigen kamer of appartement en er is continue begeleiding in de buurt die kan helpen, bij bijvoorbeeld een angstaanval of als alles even teveel wordt.

Het gevolg van de bezuiniging is dat cliënten veel meer gestimuleerd worden zelf te doen. Alle begeleiding en activiteiten zijn gericht op het vergroten van zelfstandigheid. In gesprekken met cliënten wordt bekeken of het haalbaar is dat ze weer op zichzelf gaan wonen en op welke manier.

Teamleider Nynke de Boer van de beschermde woonvorm in Paddepoel: 'We gaan actief met mensen in gesprek, over op welke manier we ze kunnen ondersteunen om meer zelf de regie in het leven te hebben. Daar hoort vaak zelfstandig wonen bij.'

Voorheen wisten mensen zich jarenlang verzekerd van een plekje binnen het beschermd wonen. Dat is voorbij. De gemeente geeft geen indicaties voor bijvoorbeeld tien jaar meer af en houdt regelmatig keukentafelgesprekken. Daarin bekijkt de gemeente iedere keer of het beschermd wonen nog wel nodig is.

Volgens De Boer is de nieuwe werkwijze niet alleen door de bezuinigingen van de gemeente ingegeven. Het is ook een visie op zorg. 'Lentis is zelf al bezig met herstelondersteunende zorg. Dat is een visie op zorg, waarbij we niet kijken naar het probleem, maar naar mogelijkheden wat mensen willen in het leven.'

Voor cliënten brengt de nieuwe werkwijze onzekerheid met zich mee. Ze weten niet hoe lang ze nog beschermd kunnen wonen. Er zijn cliënten die het wel begrijpen. De 32-jarige Daniel Bok woont sinds een psychose in 2011 bij Lentis in Paddepoel. Hij had na een jaar alweer zelfstandig kunnen wonen, maar omdat hij geen geld had om een eigen inboedel te kopen, woont hij nog steeds beschermd. 'Dit kost de maatschappij hartstikke veel geld.'

Hij is het eens met het streven om cliënten zelfstandiger te maken. Want daar schort het nogal aan, zegt hij. 'Er zijn veel mensen die het op zich wel aankunnen, maar die moeten nog geleerd worden om zelfstandig te zijn. Mensen worden in de psychiatrie vaak meer afhankelijk gemaakt dan nodig is.'

Maar de 65-jarige Enny Ter Stege moet er niet aan denken op zichzelf te wonen. Ze heeft een chronische angst-en paniekstoornis. 'Ik ben heel bang voor allerlei dingen, voor apparaten bijvoorbeeld. Als de televisie het niet doet raak ik helemaal in paniek. Vooral 's nachts moet er wel bescherming zijn.'

Teamleider De Boer staat al met al achter het beleid, maar ziet ook dat er een groep is voor wie zelfstandig wonen nooit haalbaar zal zijn. 'Er is een groep waar zorgen over zijn, waarvan we denken: gaat dat goedkomen als we dit zover doorvoeren?' Er is volgens haar altijd een groep die begeleid wonen nodig blijft hebben. Ze hoopt daarom dat het overleg met de gemeente Groningen goed blijft.