'Zwanen ringen lijkt raar, maar ze hebben er geen last van'

Beekman maakt onderdeel uit van de zwanenwerkgroep. De bioloog werkt als vrijwilliger bij Avifauna en ringt zwanen. 'Wij proberen de zwanen zo voorzichtig mogelijk te vangen', zegt hij.

De zwanen worden met een vangstok uit het water gehaald. 'Het ziet er raar uit, maar ze hebben er geen last van. We doen dit onderzoek juist om ze te beschermen. Dat er geen nesten meer kapot gemaakt worden en ze niet meer afgeschoten hoeven worden.'

Tijdens het ringen worden de ouders en de jonkies bij elkaar gehouden, zodat ze elkaar niet kwijtraken. Ze worden gemeten, gewogen en geringd. 'Daarna laten we ze samen los en zwemmen ze samen weg. Dan zie je er niks meer aan.'

'Het is belangrijk om goed te weten waar ze naartoe gaan', duidt Beekman het belang van het ringn. 'Wij zien dat onze zwanenpopulatie het heel slecht doet. Die redt het niet op eigen kracht. We zien te weinig jongen.'

'Er is veel immigratie, maar de emigratie hebben we niet goed in beeld. Daar gebuiken we deze ringen voor, zodat ze ook buiten onze provincie worden gemeld.'

De vleugels van de ouders worden tijdens het registreren vastgebonden. Zo blijven ze rustig en worden de vleugels beschermd. 'Ze zijn in de rui en de nieuwe slagpennen die ze groeien zijn heel kwetsbaar. Als we de vleugels vastbinden, kunnen ze ze niet tegen de grond kapotslaan.'

De onderzoekers hopen de geringde zwanen later weer terug te zien. Het liefst de jongen van nu die dan zelf ouders zijn. 'In de herfst worden de pubers eruit getrapt. Dan moeten ze zichzelf redden. Ze gaan zwerven, leven in groepen, vinden een partner en komen na vier, vijf of soms vijftien jaar misschien pas terug om te broeden. Dat is ontzettend spannend en interessant.'