KEI-week: Van 'De Kleine Zeemeermin' naar 'De schone slaper'

Het begint te wennen. Sterker nog, het is onderdeel van mijn dag: ontwakende KEI-vriendjes. Donderdag was het weer raak. Wederom excuses voor een nacht zonder skinny dippen. En een gestolen fiets.

Maar bovenal is het een rustige middag. De vermoeidheid lijkt toe te slaan. Niet bij mij na mijn vijfde kop koffie, maar wel bij de studenten. De korte nachtjes eisen hun tol. De student die woensdag nog tweede werd met bankdrukken kijkt naar Ariël de Kleine Zeemeermin.

Na een vloek over te dure, vieze wraps en smoothies zit Queen Kipnugget bij een niet nader te noemen fastfoodketen met een grote M. 'Barbecuesaus!', reageert de KEI-leidster euforisch. Ik kan niet achterblijven. De jaloezie is groot. Ik neem een hap van mijn bammetje. Met kaas uiteraard.

Twee mannelijke studenten ontwijken de binnenstad en halen een 'baardtrimmer met ingebouwde stofzuiger.' Alles voor de looks. Ik wrijf over mijn drie dagenbaardje een besluit dat ook ik me ook maar eens moet scheren.

Terwijl de KEI-lopers in alle stilte een bodem leggen voor een avond stappen, ga ik naar voetbaltraining. In de volle kleedkamer zijn mijn KEI-vriendjes onderwerp van gesprek. 'Het is toch alleen maar zuipen. Zo hoort dat', klinkt het eenduidig. Ik knik, maar merk dat ik het toch opneem voor de studenten. 'Ze hebben ook gesport en zijn echt niet altijd bezopen.'

Het duurt tot na middernacht tot het feestgroepje echt op gang komt. 'Escalatie 4.0 KEI-leiders op pad!', verschijnt vlak na half één in de app. Ik lig inmiddels al op één oor.
De volgende ochtend gaat de wekker weer op tijd en het aantal ongelezen berichten doet vermoeden dat het weer een goede nacht was voor de KEI-lopers. De bankdrukker heeft inmiddels het verslag van de woensdag gelezen.

En daarin kwam Bo voor. Limburgse Bo. 'Ik kom net als Bo ook uit Limburg', zegt hij. 'Zeg Bo ff dat ik hoi zeg. Ha Bo, kumse aug oet limburg, leuk leuk. Woa kumse dan van?'. Ik brief het over aan Bo. 'Ik kan voor geen meter plat praten, maar verstaan doe ik het wel', klinkt het.

Ook de KEI-leidster blijkt een Limburgse. Wat volgt is een voor Groningers schier onbegrijpelijk gesprek tussen bankdrukker en KEI-leidster. Volgend jaar maar in het Gronings lijkt me. 'Woist ja wel.'

Om klokslag twee uur worden zoals gebruikelijk de zorgen over het skinny dippen geuit. Het wordt 'm weer niet. Twee van de studenten zijn naar eigen zeggen te lam. Een ander maakt zalmwraps. Nee, ik verzin het niet. De Gordon Ramsey onder de studenten doet blijkbaar ook mee aan de KEI-week.

Ik scroll verder en spuug spontaan mijn ontbijt bijna weer uit. Van het lachen, ik geef het toe. De bankdrukker is van Ariël overgestapt naar Wc-eend. Op de foto ligt hij languit te slapen naast de wc-pot. 'Arme jongen', is mijn tweede reactie. 'Cute af', reageert één van zijn KEI-vrienden treffend.

In de internationale KEI-groep gaat het er een stuk minder heftig aan toe. Wederom heeft Bo het hoogste woord. Haar sollicitatie ging goed, ze voelt zich goed ondanks twee uur slaap, maar crasht uiteindelijk tegen twee uur. 'Mijn batterij is leeg.'

Ondertussen ontwaakt de schone slaper uit het andere groepje. Zonder telefoon. Een KEI-genootje heeft een vreemde telefoon in haar tas. Mogelijk de zijne. 'Volgens mij was ie zilver. Ik ga weer even slapen, ben net drie uurtjes thuis.' De bankdrukker blijft vertwijfeld achter.

Inmiddels meldt nog iemand zich. 'Wat een nacht. He-le-maal doorweekt', bericht ze. Er gloort hoop. Dan toch skinny dippen? 'Haha, nee. Schuimparty.'

- De KEI-week agenda voor studenten én stadjers
- KEI-lopers zweten tot in de vroege ochtend
- KEI-lopers hebben trek: huwelijksaanzoek met barbecuesaus
- KEI-lopers ontwaken: 'Helemaal neergegaan, wat een ellende'