KEI-lopers houden woord: spetterend einde met een skinny dip
Exact een week geleden kregen ze hun eerste bandjes om de pols: mijn KEI-vriendjes. In de week erna werd gefeest, gesport, genoten van Groningen en nog meer gefeest. O ja, en gefeest.
Het is vrijdagmiddag als iedereen zich opmaakt voor de laatste nacht van de KEI-week. Drie studenten uit het feestgroepje op WhatsApp ontdekken openluchtzwembad De Papiermolen.
Het tempo is er een beetje uit. Want nieuwbakken student zijn is zwaar, heel zwaar. Terwijl de drie bij het zwembad liggen, kijk ik reikhalzend uit naar het weekend. Vanuit ons duffe kantoor, vanachter mijn pc. Verschil moet er zijn.
'Ik heb in haar billen gebeten'
De stroom berichten kabbelt voort. Enkele bekentenissen vullen de app. ''En ik heb haar in de billen gebeten', zegt een jongen over het achterwerk van één van de studentes in zijn groepje.
Een ander geeft aan uit een discotheek te zijn gezet. Uiteraard deed hij niks bijzonders. Ondertussen kom ik tot de ontdekking dat ik nog nooit in de genoemde discotheek ben geweest. Wel in de 124 namen die de toko eerder heeft gehad. Ik word ouder. Nooit gedacht dat ik dat al zou zeggen op mijn 34ste.
Kipnuggets met barbecuesaus
Pas rond etenstijd wordt de groep actief. Een etentje sluit de week af, zo is de gedachte. Ik zit na een lange werkdag uit nood nog even bij de fastfoodketen met de grote M. Kipnuggets met barbecuesaus, dat verdient een foto.
'Nice. Ze wordt extatisch', bericht één van de studenten over de dame die me eerder in de week ten huwelijk vroeg vanwege kipnuggets met barbecuesaus. 'O, o, o, o, daar gaat ze.'
'Je wilt niet weten wat ik nu allemaal voel', reageert de wannabe-bruid. Wat volgt doet denken aan een beroemde scène uit de film 'When Harry met Sally'. Iets met een hoogtepunt in een restaurant.
Escalatie 5.0
Vrijdagavond 21.18 uur. Escalatie 5.0 wordt aangekondigd. De bankdrukker zegt aan de xtc te zijn, want 'Martin moet ook een verhaal hebben'. Enkele uren later meldt hij zich weer: 'Ik zweet me kapot, gek: Zal ik alles uit doen en gewoon commando gaan?'
Het is tegen drie uur in de nacht als de groepsnaam wijzigt. Geen 'Keigroepje Fristi' meer, maar 'Keigroepje Tequila'. 'KEI-oma ligt in bed, veel plezier en slaap lekker!', verschijnt vlak na drie uur. Ik lig inmiddels al urenlang te maffen. Ook voor mij was het een zware KEI-week.
In de vroege ochtend lees ik de verhalen van de nacht. Bankdrukker probeerde naar eigen zeggen snoepjes te stelen en is eruit geknikkerd.
Vlak voor zessen komt er een verrassend bericht. 'Martin, skinny dip komt ZEKER'. Zou het dan echt? Ik lees het bericht om 7.15 uur en er is tot op heden niks naakts verschenen in de app. Nou ja, geen skinny dip-naakt.
Dan ineens om 7.22 uur is er onverwachte activiteit op de app. Ik ga iemand helpen verhuizen, dus ik verwacht dat hij me een bericht stuurt. Maar nee, het is mijn feestgroepje.
Skinny dip
En ja hoor, skinny dip! Twee dappere dodo's, onderwie de bankdrukker, springen in het kanaal. Op de achtergrond klinkt gelach van de filmers. 'Lekkere billen wel!', aldus de KEI-leidster. Ik noem de mannen helden en gruwel zelf bij het idee van een duik in een ranzig kanaal.
De rest van de day after blijft het lang stil. De studenten rijden naar huis. Bandrukker gaat met hond naar Limboland en meldt dat hij een keelontsteking heeft. 'Maar definitely worth it.' Een ander reist per trein naar Blerick. Ook Den Helder en Son, vlakbij Eindhoven, zijn eindbestemmingen. Mijn KEI-vriendjes spreiden hun vleugels en vliegen uit. Snif, ik ga de KEI-verhalen stiekem missen.
In de andere app voert Bo het hoogste woord. Haar vriesvak ligt naar eigen zeggen vol met 'boterhamzakjes met water en natte waslapjes en handdoekjes'. De reden? De knieën van de Limburgse zijn opgezwollen en doen pijn. 'Waarschijnlijk slaaptekort en te veel fietsen, lopen en dansen', bericht ze lachend.
Hoe ze in vredesnaam op het eindfeest is beland, is mij een raadsel. De positiviteit van Bo won het blijkbaar van de pijn. Want om 5.38 uur houdt ze het pas voor gezien. 'Mijn knieën voelen als watermeloenen. Maar ik heb een fantastische nacht gehad.'
Volgend jaar Noorderzon?
Zaterdagochtend meldt de KEI-leider zich tijdig. 'Ik ben wakker, een beetje. Ik ga zometeen naar Noorderzon.' 'Dat is een festival toch?', vraagt Bo zich af. Als rasechte Groninger kan ik me nauwelijks voorstellen dat iemand Noorderzon niet van haver tot gort kent.
Gelukkig hebben Bo en alle andere studenten nog een jaar de tijd om het festival te ontdekken. Volgend jaar een app-groep Noorderzon, vriendjes? Of komende vrijdag een biertje?
