'Het was een bitch, ze stal van haar klanten, een echt heroïnehoertje'

'Het was een bitch. Ze stal van haar klanten. Een echt heroïnehoertje. En tegelijkertijd was haar levensverhaal zo triest'. De fascinatie van misdaadjournalist Mick van Wely voor de vermoorde prostituee Antoinette Bont is groot.
Antoinette Bont werd gemarteld, doodgeschoten en in stukken in gehakt. Het was een van de geruchtmakendste Groningse moordzaken ooit. De moord op de 24-jarige prostituee Antoinette Bont in juli 1995. Nooit werd een dader gepakt. Drie jaar geleden stortte het Cold Case Team zich op de zaak. Tevergeefs. De zaak is deze week gesloten.


Dapper

Telegraaf-journalist Mick van Wely bracht
dinsdag naar buiten. Met pijn in het hart. 'Ik vind het zo dapper dat de politie het heeft aangedurfd om dit te doen. Drie jaar lang zijn ze er mee bezig geweest om een nieuw aanknopingspunt te vinden en dat het dan niet lukt.. zo jammer'.

In stukken gehakte coffeeshophouder

Het Cold Case Team probeerde via een nieuwe DNA-match de zaak van Antoinette Bont te linken aan de moord op de Groningse coffeeshophouder Harry Roo. Roo werd, net als Bont, vermoord, in stukken gehakt en in het water gegooid. Hij werd dood gevonden in een riviertje bij Bremen.
'Ze hebben gekeken of ze de metalen zaagdeeltjes van beide zaken aan elkaar konden verbinden. Maar dat bleek niet zo te zijn', vertelt Van Wely.

'Nog zoveel open eindjes'

Nu het Cold Case Team de zaak heeft gesloten, is Van Wely er ook klaar mee? 'Helemaal niet!' De toon van zijn stem gaat omhoog. 'Nee man, de zaak heeft nog zoveel open eindjes. Ik ga er zeker nog een keer induiken. Neem alleen maar het geruchtmakende onderzoek naar de Edon-tas...'
Lichaamsdelen van Antoinette Bont werden in een tas van het toennmalige energiebedrijf Edon (nu Essent) gevonden in een kanaal. Die tassen waren door het bedrijf geschonken aan de vierduizend werknemers. Al die werknemers moesten hun tas aan de politie tonen.
'Er zijn heel wat Edon-medewerkers die hun tas nooit hebben laten zien. Je voelt dat daar nog iets te halen valt', is de oud-Dagblad van het Noorden-verslaggever stellig.

Gewelddadige klant

'En dan is er ook nog de zonderlinge man die vlakbij de vindplaats woonde. Hij was klant van de prostituees in de Stad en was behoorlijk geweldddadig. Ik ga nog een keer bij hem op bezoek'.

Onopgeloste moordzaken

Van Wely refereert verder aan het groot aantal moordzaken in onze provincie dat nog nooit is opgelost, zoals de moorden op Jolanda Meijer, Shirley Hereijgers en Els Slurink. 'Het is ook zo jammer dat de politie bezuinigt op de cold-case teams. Rechercheurs zijn elders nodig. De eerste waar ze ze weghalen zijn bij de cold-case teams. Zo verschrikkelijk jammer'.
Steinfort en Van Wely?
De misdaadjournalist zelf is er in ieder geval nog niet klaar mee. 'Misschien moet ik er met jullie Peter (Steinfort, red.) eens in gaan duiken. Er valt nog van alles te halen. Dat weet ik zeker..'

Een fragment uit door Van Wely opgebouwde dossier over de moord op Bont:
Antoinette Bont wordt rond twee uur in de ochtend van 27 juli 1995 voor het laatst gezien. Bont zegt tegen andere vrouwen op de tippelzone dat ze haast heeft, omdat er klanten op haar wachten. De nacht slokt haar op. Weg is 'Saskia'. Haar vriend Lucas doet een paar dagen later aangifte van vermissing.

Vier dagen later, het is dan 31 juli 1995. Twee mannen zien rond half één 's middags in het Winschoterdiep bij Zuidbroek iets van plastic dobberen, dat met touw is omwonden. Er hangt een flinke stank om het pakket.

Als de politie later die middag het touw losknoopt en langzaam vier met tape aan elkaar geplakte Komo-vuilniszakken van het pakket afwikkelt, ziet ze een zwaar toegetakelde romp van een vrouw.

Weer drie dagen later worden haar armen en benen gevonden in een Edon-tas die drijft in het Peizerdiep.

Ook Peter R. de Vries besteedde er aandacht aan: