Damster zorgt voor piekfijne paarden en ruiters in Koninklijke stoet op Prinsjesdag

Nadat Raangs zijn opleiding aan de Christelijke Agrarische Landbouwschool in Oldekerk had afgerond, moest hij in dienst. Paardrijden is een grote hobby van hem. Als 14-jarige heeft hij leren ponyrijden. Raangs kwam bij de Cavalerie en bleef daar als reservist. In 1984 werd hij gevraagd voor de Ere-escorte. 'Ik moest voorrijden in Rotterdam en op 6 juli 1984 lag er een brief in de bus dat ik was aangenomen. Voor een nuchtere noorderling is dat toch wel iets bijzonders, hoor', lacht Raangs.

De eerste jaren reed de Damster op een paard van manege Biessum in Delfzijl. Raangs: 'Dat was natuurlijk fantastisch, want dat was een paard dat ik goed kende'. Veel ruiters in de Koninklijke stoet krijgen namelijk een vreemd paard toegewezen en moeten binnen een paar dagen een band opbouwen met dat dier. 'Je moet wel goed kunnen rijden, want je hebt één hand aan de teugels en met de andere hand houd je je sabel vast. En je rijdt bepaald niet in een rustige omgeving.'

Inmiddels rijdt Raangs zelf al jaren niet meer mee. Als beheerder Cavalerie Ere-escorte verwacht hij een 'redelijk relaxte dag' te hebben. 'De ruiters komen vanmorgen hun spullen halen. Dan ga ik naar de Koninklijke Stallen om te controleren of alle zaken die aan de ruiters en de paarden hangen in orde zijn. Vervolgens ga ik voor de tv zitten om naar de Troonrede te kijken.' Als de ruiters terugkomen, wacht Raangs nog wel een flinke klus. 'Alles moet worden nagekeken en gepoetst. Vaak zijn we daar wel tot middernacht mee bezig.'

Raangs overnacht trouwens niet in een luxe hotel. 'Absoluut niet. Wij slapen bij ons materiaal. Met een aantal trollies hebben we een hoekje afgeschermd waar we kunnen liggen. Er loopt natuurlijk wel bewaking rond, maar een jasje kost als gauw 1500 euro, dus dat verliezen we liever niet uit het oog', vertelt Raangs.

Als al het materiaal weer veilig op de thuisbasis is, kan Raangs terug naar Appingedam. Daar is hij raadslid voor het CDA en hoofd facilitaire zaken van het Eemsdeltacollege. 'Rond Prinsjesdag ben ik ieder jaar twee weken weg. Mijn werkgever heeft daar nooit moeilijk over gedaan en dat heb ik altijd zeer gewaardeerd. Vrijdag ga ik dan ook gewoon weer aan het werk', besluit Raangs.