Elfstedentocht 1997: Jopke op holtjes achter n man mit n kont as n Belgisch peerd

Hij reed hem op Friese doorlopers van een tientje, gekregen van zijn vader in zijn diensttijd. Jaap Nienhuis denkt met weemoed terug aan de vijftiende en laatste Elfstedentocht, woensdag exact twintig jaar geleden.
De voormalige verslaggever en weerman van RTV Noord mocht eigenlijk helemaal niet mee doen. Zijn vrouw Netteke vond het niet verantwoord. 'Doe bist de zestig al veurbie. Doe komst mie nait t ies op', had Netteke gezegd. Maar Jopke sloeg het dringend advies van
zien Netteke
in de wind en haalde zijn houtjes uit het vet.

Vrij reizen

Samen met Oskwerder dorpsgenoot en boer Popko Westerhuis togen ze daags voor de Tocht der Tochten met de trein naar Leeuwarden. Popko dacht dat ze vrij reizen hadden omdat ze deelnemers waren aan de Elfstedentocht.

Boete

Maar de boer had het verkeerd begrepen, waardoor ze alsnog een kaartje moesten kopen en een boete moesten betalen. Uiteindelijk kwamen Nienhuis en Westerhuis toch op de schaats op de Zwette.
En dat viel vies tegen. Nienhuis, die in 1963 de zwaarste Elfstedentocht als een van de weinige schaatsers had uitgereden, kwam zichzelf tegen. Op 61-jarige leeftijd, bijna ongetraind, ging het eerst, met windkracht vijf, zes voor de wind, nog best goed. Maar toen kwam de ommekeer tegen de wind.

Baitenruder

'Ik was al n poar keer slim vaaln. En dou ook nog tegen de wind in. Man, man, man ik wos nait hou ik t haar...' Zijn redding was een man uit het Zuiden van het land die voor hem schaatste. 'Dij kerel haar n kont as n Belgisch peerd. Dat was mien redden...'.
Maar Nienhuis wist niet van opgeven. Ook omdat hij in de jaren tachtig een Elfstedentocht had moeten missen omdat hij met een been in de 'baitenruder' terechtkwam.

Waale omhoog

Onderweg deed hij ook nog via een draagbare telefoon verslag voor Radio Noord. Maar dat ging niet al te best. Er was nauwelijks verbinding. 'Ik kroop waale wel omhoog as ik in oetzenden mos. Mor dat huilp hoast niks..'. Uiteindelijk ging de accu leeg en moest heel Groningen mee hopen met Jaap dat hij op tijd binnen zou zijn in Leeuwarden.
Om kwart voor elf 's avonds, een dik uur voor sluitingstijd, kwam Jaap Nienhuis schier kapot over de finish in Leeuwarden. 'Ik was òf. Ik kon nait meer bie mien scheuvels kommen om ze lös te kriegen. Ik heb n vraauw vroagt om ze lös te moaken...'

Kloar

Precies wintig jaar later is Nienhuis blij dat hij hem nog heeft gereden. Ook zijn zoon Freerk reed hem uit. Bij de Nienhuisjes zijn ze er nog steeds trots op. 4 januari 1997. Een dag om nooit te vergeten. 'Kloar!!'