Ambulancebroeder schrijft boek over spoed en tegenspoed

Tijdens een spoedklus naar Eenrum gaat het mis. De ambulance raakt de verhoogde middenberm, krijgt een klapband en wordt gelanceerd. Het voertuig komt tegen een steunpilaar van een benzinestation bij Wehe den Hoorn tot stilstand. Piet zit op de bijrijdersstoel en is zwaargewond.

'Dat moment kan ik mij niet goed herinneren. Ik heb van anderen gehoord wat er daarna gebeurde. De medewerkster van het benzinestation zag dat ik niet meer ademde en maakte mijn luchtwegen vrij', vertelt Stuive. 'Daarvoor ben ik haar nog steeds dankbaar.'

Piet raakt in een coma en als hij ontwaakt in revalidatiecentrum Beatrixoord, kan hij niet meer lopen en praten. 'Mijn armen, benen en buik zaten met banden aan het bed vast omdat ze bang waren dat ik eruit viel. De helsdeuren zijn opengegaan, dacht ik en ik snapte er niks van.'

'Revalideren was verschrikkelijk. Het was voor mij de omgekeerde wereld. Dat was frustrerend', vertelt Stuive. De zorgman krijgt nu zelf hulp. 'Ik ben geholpen met wassen, eten en het opnieuw leren lopen en praten. Maar het is gelukt en daar ben ik trots op.'

Korte tijd later zit Stuive weer op de ambulance, maar dan krijgt hij last van een posttraumatische stressstoornis (PTSS). Hij krijgt flashbacks van zijn ongeluk en de situaties waarbij hij eerste hulp heeft verleend.

In 2012 gaat hij met vervroegd pensioen en in therapie.

Stuive schrijft in de jaren na het ongeluk zijn ervaringen van zich af: 'Ik heb een heleboel op papier gezet. Het hielp mij enorm.' Van zijn verhalen is nu een boek gemaakt. Dat geeft een uitgebreide inkijk in het leven van Piet. Hoe hij de hulpverlening ervaart tijdens ernstige gevallen, maar ook op mooie momenten.

Het boek heeft Piet geschreven met twee redenen. Als verwerking, maar ook om anderen te laten lezen hoe het is om hulpverlener te zijn.

'Daar is niet altijd begrip voor. Ik heb genoeg vingers gezien van kwaaie mensen die de ambulance er niet door wilden laten', vertelt Stuive. 'Wij gaan soms voor hele ernstige en trieste gevallen op pad. Dan snap je niet waarom mensen zo tegen ambulancemedewerkers doen.'

Met Piet gaat het naar omstandigheden goed: 'Ik moet nu op een rustige manier de draad van het leven weer oppakken.'

Stuive heeft veel respect voor zijn vrouw en kinderen. 'Die hebben mij heel goed bijgestaan. Ook zij hebben behoorlijk wat voor de kiezen gekregen. Toen mijn vrouw hoorde van het ongeluk, kreeg ze ook te horen dat ik nooit meer de man zou worden die ze kende. Maar ik ben er weer en kan weer leuke dingen doen met de familie.'

Het boek 'Spoed en tegenspoed' is eind juni verkrijgbaar.