Door de mand: Kees Vlietstra adviseert Ernest Faber

© RTV Noord
Een beetje van mezelf en een beetje van Mahi. Dat moet coach Ernest Faber gedacht hebben toen hij zaterdagavond Mimoun Mahi na achttien minuten in de eerste helft sommeerde om te gaan warmlopen.
Twijfelen tussen alles of niets. De topscoorder van de FC was na een disciplinaire schorsing weer in genade aangenomen. Faber worstelde hoe daar mee om te gaan. Mahi wel of Mahi niet. Alles of niets.
Om tot een afgewogen beslissing te komen heeft de coach de Marokkaanse international een half uur laten warmlopen.
Mijn broertje twitterde: 'Je scheldt docent uit, met je moeder op school, gesprek met rector, week geschorst. Je mag weer heen, maar alleen op de gang #herGRO #mahi'
Bij de stand 1-1 kwam Mahi bij de start van de tweede helft binnen de lijnen. Een beetje van Faber en een beetje van Mahi. Het werd er niet beter op. Het werd niets. 
Iets anders. Marco van Basten was een fantastische voetballer, een onervaren bondscoach en een onzekere clubcoach. Die coach Van Basten zei ooit eens: 'De opstelling plus de instelling bepalen de voorstelling.'
Daar kan Faber nog een hoop van leren. De uitspraak van de voormalig topscoorder geldt trouwens ook op breedtesportniveau. Ook daar is de kans op succes en plezier het grootst als je als coach een logische opstelling maakt en je spelers voor elkaar door het vuur gaan. Juichen met en voor elkaar.
Zaterdag was het weer genieten. Op het verschrikkelijke kunstgras van sportpark West End speelde Engelbert JO15-1G (nog steeds geen flauw idee waar die afkorting voor staat) verdienstelijk gelijk tegen de leeftijdsgenoten van Groninger Boys. Het ging er om weg onder leiding van een prima ervaren scheidsrechter.
Omdat het regende zochten de meeste toeschouwers beschutting onder de grote houten overkapping voor de kantine. Daar viel mijn oog glimlachend op een reclamebord. Het bord gaf maar weer eens aan wat de charme is van de breedtesport en dat we in Groningen niet zo verkrampt doen over die hele genderneutraal discussie:
Dreamteam
Groninger Boys
Dames
Terug naar de topsport. De tweede helft van Heracles-FC Groningen. Laatste minuut. Groningen staat 2-1 achter. Keeper Sergio Padt gaat voor de zoveelste keer dit seizoen 'mee naar voren'. Sergio meldt zich in de zestien van Heracles bij een vrije trap voor de FC. Hoog voor de pot zou je denken met de kopsterke Padt voor de goal.
Helaas, de bal komt niet bij Padt en Padt niet bij de bal waardoor hij weer als een speer terug moet naar zijn eigen doel. Ik vloek voor de tv. Een minuut later komt er
een Whatsappje van mijn broer:
De FC heeft een box-to-box keeper!
De laatste weken ontpopt mijn broer zich meer en meer als mijn denktank. Blijkbaar wil hij ook een podium voor zijn creatieve mening. Hij komt daar ook eerlijk voor uit. Hij stuurt na een aantal bespiegelingen over de FC ook een advies mee:
'Kijk maar wat je d'r mee doet als je morgen weer grappige regeltjes moet typen voor die rtv noordje..'
Verward val ik na Match Of The Day in slaap voor de tv. Denkend aan coach Faber en aan de coachkwaliteiten van mijn broer. Aan het principe van alles of niets. Ik droom over die mooie nacht in Rotterdam. Jaren geleden.
'Wat wilt u op uw broodje meneer?'
Ik kijk het meisje achter de toonbank lobbig aan. Ik was verrast door de vraag van het meisje. Het bier klotste tegen mijn wenkbrauwen. Wat ik op mijn broodje wil. Dit was ik niet gewend. Gewoon, een broodje. Hoe moeilijk kan het zijn? Als ik in Groningen na een nachtje doorhalen bij Ali en Mehmet in de Peperstraat kom binnen stuiteren dan hoef ik niks te zeggen.
Ali en Mehmet zijn Groningse shoarmaboeren. Die vragen niet wat ik op mijn broodje wil. Als ik op mijn vaste plek ga zitten dan hebben ze al een warm broodje shoarma voor me op de bar klaar staan. Met een melkbus knoflooksaus ernaast. Wat ik op mijn broodje wil. Wat een gelul.
Rotterdam dus, uurtje of twee in de nacht. We staan in een Subway. Een moderne broodjeswinkel. Mijn broer stoot me aan. 'Sjomp, je moet even aanwijzen wat je wil.' Hij wijst op de vitrine met verschillende vleeswaren, kazen, uien, komkommers, paprika's, groene pepers en sauzen. Het meisje achter de vitrine kijkt ongeduldig. Er staat een lange rij wachtenden achter ons. Heb ik schijt aan. Ze heet Genevieve zie ik op haar badge. Voordat ik kan beginnen dat ze bij ons in Groningen gewoon Geppie had geheten reageert ze bits: 'Nou, komt er nog wat van? Wat kiest u?'
Ik kijk wisselend naar Geppie en naar mijn broer. 'Duurt lang,' zegt hij. 'Bestel nou gewoon.'
'Nou lieve Geppie,' begin ik mijn bestelling. 'Doe maar gewoon een broodje.'
'Dat kan niet meneer. U moet zeggen wat u op uw broodje wil.'
Mijn broer geeft me een duw. 
'Nou Geppie, doe dan maar een broodje met alles.'
Genevieve kijkt me woest aan. 'Kan niet. U moet kiezen.'
'Dan kies ik alles.'
Beste Ernest, over twee week nieuwe ronde, nieuwe kansen. Thuis tegen Vitesse. Kies voor alles. Anders blijft het niets.