Column: Elevator pitch

© RTV Noord
Stel je voor, je staat in de lift, een wildvreemde man stapt binnen en begint zomaar een verhaal tegen je af te steken. Terwijl je naar boven zoeft, ratelt hij door over gouden bergen die voor jou in het verschiet liggen. Gelukkig moet je er op de derde verdieping al uit. Bijna was je overvallen door een 'elevator pitch'.
Hoe z'n pitch verloopt is, in vele varianten, te zien op de site van RTV Noord. Bijna alle politieke partijen die meedoen aan de raadsverkiezingen in de nieuwe gemeenten Midden-Groningen en Westerwolde hebben in, bij of voor de lift, geprobeerd in dertig seconden hun gouden bergen aan de kiezer te slijten. Een onderhoudende serie, bepaald leuker dan de Zendtijd voor Politieke Partijen. Je ziet lijsttrekkers in de camera gluren als konijnen in een dubbelloops jachtgeweer, toneelstukjes van een halve minuut op een liftplaats en zelfs een VVD'er op een tractor 'omdat er geen lift in de buurt was'. Een misstand waar de VVD dus nodig wat aan moet doen, daar in Westerwolde. De 'pitches' behelzen meestal heel algemene boodschappen voor een heel breed publiek. Zelfs een inwoner van Oelan Bator zou zich nog aangesproken kunnen voelen door de leus 'Groen en sociaal Westerwolde'.
Dat was niet de oorspronkelijke gedachte achter de 'elevator pitch'. Die hoort niet met hagel te schieten, maar juist met scherp. Zo'n pitch is de vertaling van de droom van elke werknemer om eens met de baas alleen te zijn en zijn briljante idee te lanceren dat de zaak er weer bovenop moet helpen. De Amerikaanse variant van die droom speelt zich af in een lift die naar de 120ste verdieping van het hoofdkantoor zoeft. Dan heb je een minuut de tijd om je praatje te houden. Gericht dus op één persoon, gefocust op één idee. Natuurlijk blijft het bij een droom, want in werkelijkheid sta je bij zo'n unieke gelegenheid met je mond vol tanden, ontaardt de kans in een #metoo-ervaring of drommen er na jou ook nog allemaal mensen met natte jassen naar binnen. Begin dan maar eens met je pakkende boodschap van dertig seconden. Het is veilig om te stellen dat er nog nooit een authentieke elevator pitch is afgestoken.
Dat verkiezingspraatjes van de plaatselijke partijen gericht zijn op een breed publiek, en niet op de baas, spreekt vanzelf. Net als folders, flyers, verkiezingsbussen, plakoorlogen en speeddates met de kiezer, horen ze bij het electorale arsenaal. Een lang verhaal, zeg maar gerust een 'hitchhike pitch', uit de doeken gedaan tijdens een lifttocht naar Oelan Bator, zou misschien één kiezer voor het leven bekeren tot GroenLinks Westerwolde, maar daar win je de verkiezingen niet mee. De beweringen van de politici zijn, mogen we aannemen, helemaal waar, maar nooit de hele waarheid, want daar is geen tijd voor. Het moet uit de lengte of uit de breedte, tenslotte. Politieke partijen kiezen dan, net als wasmiddelfabrikanten, voor kort en breed.
De filmpjes mogen dan geen ware 'elevator pitches' zijn, ze lokken woensdag hopelijk wel duizenden kiezers extra naar de stembus. Dat is veel belangrijker dan dat praatje met de baas in de lift. En trouwens, bazen nemen tegenwoordig de trap.