Minachting bij oud-Dutchbatter voor levenslang veroordeelde Mladic

'Tijdens de uitzending van de NOS zojuist werd onder andere weer een filmpje getoond met daarin mijn eigen beelden. Als ik dat dan terugzie, gaat het hart sneller kloppen en komen de ongenoegens weer boven', vervolgt Dijkema tegen RTV Drenthe.

Het Joegoslavië-Tribunaal in Den Haag heeft oud-generaal Mladic woensdag veroordeeld, hij gaat in hoger beroep. De rechters oordelen dat Mladic zich als generaal van de Bosnisch-Servische troepen tijdens de burgeroorlog in Bosnië schuldig heeft gemaakt aan volkerenmoord in Srebrenica.

Ook maakte hij zich schuldig aan andere misdaden tegen de menselijkheid en oorlogsmisdaden, waaronder de bombardementen op Sarajevo, die het Tribunaal beschouwt als terreur tegen de bevolking.

Tijdens de zitting werd Mladic uit de zaal verwijderd. Zijn verdediging had gevraagd om vijf minuten pauze, maar dat werd drie kwartier. Bij terugkeer in de zaal begon Mladic te schreeuwen, waarop de rechter hem eruit liet zetten.

Dat roept bij Dijkema minachting op. 'Iedereen weet, en dat wist hij zelf ook, wat er vandaag als uitspraak zou komen. Dat je je dan toch zo moet laten gelden, daar heb ik eigenlijk alleen maar minachting voor.'

Mladic is onder meer beschuldigd van etnische zuiveringen en de volkerenmoord rond Srebrenica. De moslimenclave Srebrenica werd beschermd door soldaten van Dutchbat-militairen uit Assen, maar zij konden niet voorkomen dat 8.000 moslimmannen en -jongens werden weggevoerd en vermoord.

Volgens Dijkema zijn de nabestaanden het belangrijkste in deze zaak. 'Die hebben zo lang moeten wachten op dit moment, dus die zullen tevreden zijn. De straf die zij verwachtten, is eindelijk uitgesproken.'

Dijkema weet niet of het vonnis helpt in het verwerkingsproces. 'Ik heb die vraag zo vaak gehoord en ik heb ook zo vaak pogingen ondernomen om die verwerking door te laten gaan en te versnellen. Maar ik ben een leek en geen zielenknijper. Volgens mij gaan dit soort dingen eindeloos door.'

'Als ik nu merk hoe zo'n uitspraak toch weer van invloed is op mijn gemoed, dan merk ik: verwerkt is het niet. Hoeveel wel en hoeveel niet, dat durf ik niet te zeggen', besluit Dijkema.