Column: Gratis lunchcheque voor alle Groningers

Ruim 11 miljoen Italianen eten elke dag tussen de middag buiten de deur. Baas en overheid betalen. Dat moeten we ook in Groningen invoeren. Dat levert namelijk 1500 banen op. En duizenden blije gezichten.
Stel je voor: je hebt de hele ochtend druk gewerkt en moet de hele middag nog les geven/olie verversen/ontwerpen/plannen schrijven/bij patiënten langs/schilderen/aan de slag. In de mediterrane landen breken we de dag in tweeën door de werkplek te verlaten en op een terras of in een eethuisje luid gesticulerend een warme hap te nuttigen. Ja, met een glas wijn. En koffie toe. Lunch duurt in Italië dan ook vaak langer dan een uur. En de werkdag eindigt erdoor ook dikwijls na zessen. Want na zo'n korte pauze ga je met een vleugje vakantiegevoel weer met plezier aan het werk.
Ik vraag me al jaren af wat zo'n rust- en genietmoment midden in je werkdag met je doet. Want na een wijntje heb ik doorgaans het gevoel wat minder productief te zijn. Maar door echt even te stoppen met werken houd ik het 's middags vaak ook langer vol. De cijfers uit Italië geven hetzelfde beeld. Zo blijkt uit een vergelijking van Eurostat (Europees bureau voor statistiek) dat de arbeidsproductiviteit in Italië niet veel hoger of lager is dan het Europese gemiddelde. In de maakindustrie en landbouw is 'ie wat hoger. In de publieke sector lager. Toch wordt er overal geluncht. Misschien doet dat glaasje wijn wel wonderen. Maar het zal vooral de 'frisse kop' en het genoemde vakantiegevoel zijn die menig Italiaan (en Fransman en Belg en Spanjaard want ook daar kennen ze het systeem) op de been houden 's middags.
Dan de economie van de lunchbonnen zelf. De aftrekbaarheid van de belastingen voor werkgevers is in Italië onlangs verhoogd van € 5,29 naar € 7,00, om gebruik van geautomatiseerde bonnen te stimuleren. Die digitale dingen zijn namelijk minder fraudegevoelig. Dit impliceert twee dingen: (1) de 'zwarte' luncheconomie is nóg groter dan de witte en (2) de regering neemt die sub-economie zeer serieus. Die groeit namelijk alleen al hierdoor in één keer met € 1,71 per gebruiker per dag. Economen voorspellen dan ook een forse toename van het aantal indirecte banen rond de lunchcultuur. De totale omzet per jaar omvat nu al zo'n € 5 miljard (zegt ISTAT, het Italiaanse CBS). En dat wordt nu dus nog meer.
Vertaald naar een stad als Groningen (ik had toen ik dit schreef de cijfers van de hele provincie niet bij de hand) zouden bovengenoemde getallen ook direct leiden tot een forse omzetstijging in de horeca. Als we uitgaan van 134.000 banen/werknemers (bron: Onderzoek en Statistiek OS Groningen), waarvan 40% een lunchbon zou gebruiken, met een besteding van € 7,00 per persoon, leidt de invoering van de 'buoni pasto' tot een slordige €375.000 omzet. Per werkdag. Dat is dik €85 miljoen per jaar (uitgaande van 260 werkdagen). Daar zitten veel leuke banen tussen lijkt me. En dan heb ik het alleen nog maar over de horeca. Want die toegenomen consumptie leidt ook tot (extra) werkgelegenheid bij Heiploeg, Meinardi, Van Zwol (aardappelen) en al die andere mooie Groninger bedrijven en restaurants. Onze provincie is tenslotte een enorme voedselproducent (graan, aardappelen, groente, fruit, vlees, vis). Zo'n lunchcheque zou een boost betekenen voor enorm veel bedrijfstakken in onze provincie.
Maar de grootste winst zit hem natuurlijk in je dagelijkse uitje met vrienden of collega's. In een bord pasta of gegrild visje in een sfeervol eetcafeetje of leuke bedrijfskantine in plaats van een bammetje met kaas aan het bureau. In een glaasje Pinot Grigio in plaats van een mok karnemelk. In het echte leven kortom. Want is dat niet waarvoor we allemaal werken? Om te leven?
Reageren? Meedenken? Ook ideeën? Mail me! mwiers@rtvnoord.nl