'Je gaat er geestelijk aan kapot; ik slaap drie uur per nacht'

Zeker 12.000 mensen liepen mee in de fakkeltocht. Allen met hun eigen beweegredenen. Allen met hun eigen verhaal.
'Mijn kinderen moesten bij oma slapen, puur omdat de vloer in zou zakken als er een aardbeving zou komen', zegt een deelneemster aan de fakkeltocht. 'Het huis is op twaalf punten onveilig verklaard in december 2016. Op drie punten is het binnen 24 uur verstevigd. Op negen punten is niks gedaan.'
Met woede in haar ogen vertelt ze verder. 'Ze hebben ons daar tot augustus laten wonen. Ze wilden ons met twee volwassen kinderen in een stacaravan hebben.'

'Je hele leven is ontwricht'

Inmiddels zit het gezin in een tijdelijke woning. In november loopt het huurcontract af. 'Maar wat dan? Staan we dan op straat? Kunnen we ergens anders wonen? Ik ga eraan onderdoor. Je wordt prikkelbaar, je hebt huilbuien. Puur omdat je hele leven ontwricht is.'
Haar dochter toont een foto op haar telefoon. Een ingestorte muur laat weinig tot de verbeelding over. 'Mijn man is afgekeurd en ik zit al bijna een jaar in de ziektewet. Je gaat er geestelijk aan kapot. Ik slaap twee à drie uur per nacht. Je zit te wachten op een volgende aardbeving.'
De moeder en dochter zijn niet de enige personen die met een duidelijke boodschap de fakkeltocht lopen. Gehuld in een knalgele poncho loopt een vrouw mee die zich zorgen maakt over vrienden bij wie het 'bij iedere beving raak is.'
'Je hebt 45 seconden nodig om buiten te komen. Dat redden ze nooit! Dat redden ze gewoon niet!.'
Met een stevige pas loopt ook een man mee met een bord op zijn lichaam. 'Laat E.Z. stoppen Grunn te verkrachten', valt te lezen. 'Het is een vrij grove tekst, maar de tijd voor mooie woorden is voorbij.'

'Meer dan 7.500 mensen in onzekerheid'

'Je wordt er hartstikke boos van vanwege de onwil. Drieduizend schademeldingen bij de laatste beving. Dat zijn weer ruim 7.500 mensen die in onzekerheid leven.'
In de Herestraat lopen drie vrouwen uit Ten Boer. 'Hoeveel nachten leg ik mijn kindjes nog op bed in een huis dat het niet redt?' staat op een bord dat de drie dragen. Een van hen is Anneke. Haar huis wordt gesloopt vanwege de aardbevingsschade.

'Vakantiepark, maar dan zonder zwembad'

Het is voor haar en haar gezin wachten op het moment dat ze in hun wisselwoning kunnen. 'Kinderen zijn gelukkig heel flexibel en hebben zij zin in een soort van dubbele verhuizing. Ze weten dondersgoed dat het gevaarlijk is. We proberen het zo leuk mogelijk voor ze te houden: we gaan naar een soort vakantiepark, maar dan zonder zwembad.'