Column: Tienduizend is veel

© RTV Noord
Tienduizend demonstranten is veel. Als je alle deelnemers aan de fakkeltocht van gisteravond op elkaar zou stapelen, krijg je twee keer de Mount Everest. Als ze een keten zouden vormen, dan reikte die bijna van Groningen tot het kantoor van de NAM in Assen.
Omdat de eerste demonstranten met hun fakkels alweer terug waren op de Vismarkt toen de laatsten nog moesten beginnen met hun ronde, moet er vanuit de lucht een ring van vuur om het noorden van het centrum te zien zijn geweest. Met zo'n opkomst kun je alleen maar spreken van een geslaagde demonstratie. Groningers met schade, solidaire Groningers, studenten, sympathisanten uit het hele land, wellicht ook bezoekers van Eurosonic, die ook wel een rondje met een fakkel door de kou wilden lopen… Ze waren er allemaal toch maar, op hun vrije vrijdagavond. Then again, je kunt voor dat tijdstip ook nauwelijks een betere invulling bedenken dan meedoen met een grote fakkeltocht. Een mens knapt er echt van op.
Een ommegang in het donker, met fakkels, voorgangers op een podium, muziek, een stoet van gelijkgestemden. Dat is, zelfs als het regent, een religieuze happening. En dat is een schaarse gebeurtenis in onze contreien. Het werd een massale mis waarin we als Groningers gezamenlijk beleden dat we van de aardbevingen, de schade, het waardeverlies, de zorgen en ergernis afwillen die wordt veroorzaakt door de gaswinning. 'Genoeg is genoeg, gas terug!', was gisteravond het credo. Het creëerde een gevoel van saamhorigheid zoals wanneer je bent gestrand op reis. Het warme gevoel dat je lotgenoten bent. Dat je ondanks alle verschillen ook iets gemeen hebt met elkaar. Je scandeerde gisteravond eens wat met z'n allen, je zwaaide wat met je fakkel en je hoefde je goede humeur er niet bij te verliezen, ook al was de demonstratie bedoeld als uiting van woede. De boosheid konden we met een gerust hart overlaten aan de sprekers, die de gevoelens van de Groningers verwoordden. De fakkeltocht illustreerde die vervolgens.
Het mooie van een demonstratie tegen het kwaad is bovendien dat je nooit een tegendemonstratie tegenkomt. Zelfs NAM-directeur Schotman zou niet in zijn eentje met een bord gaan lopen dat hij vóór de gaswinning is. Iedereen is het eens, althans over de grote lijn. Dat de demonstranten een verschillende politieke voorkeur hebben en misschien heel verschillend denken over bijvoorbeeld de vraag of ze wel echt van hun gasafsluiting af willen, dat gedupeerden verschillend denken over de keuze tussen versterken, nieuwbouw, of met rust gelaten worden, en dat bestuurders een veel genuanceerder standpunt hebben dan de inwoners die zelf met de scheuren zitten, het doet niks af aan de boodschap van de demonstratie. Dat de uitingen varieerden van 'De NAM moet plat' tot 'OpRutte, OpRutte' ook niet. Een fakkeltocht heeft geen grote gemene deler nodig, alleen een grote gemene vijand.
Tienduizend demonstranten is veel. Honderdvijftig lawaaiige Groningers op de publieke tribune in de Tweede Kamer ook. Je zou zeggen dat één eenduidige boodschap dan ook genoeg moet zijn. Inmiddels zal die toch wel zijn overgekomen?